Ecuación de Liénard

tipo de ecuación diferencial

A ecuación de Liénard é unha ecuación diferencial ordinaria estudada en profundidade polo físico Alfred-Marie Liénard no seu artigo de 1928[1]. Esta ecuación ten interese, dentro dos sistemas dinámicos, en problemas de circuítos eléctricos, acústica e no desenvolvemento da radio. Esta ecuación xeneraliza os osciladores lineais.

Para esta ecuación, Liénard encontrou condicións suficientes sobre as funcións coeficiente para garantir a existencia e unicidade de ciclo límite para os sistemas planos asociados. Este resultado, que recibe o nome de Teorema de Liénard, pódese aplicar, por exemplo, ao oscilador de Van der Pol.

Definición

editar

Denomínase ecuación de Liénard a unha ecuación diferencial de segunda orde da forma

 

Teorema de Liénard

editar

Sexan   dúas funcións de clase 1. Se se satisfan as seguintes condicións,

  • A función   é par e a función   é impar,
  •   para todo   non nulo,
  •   ten exactamente unha raíz positiva en  , é negativa en  , positiva e monótona crecente en   e tal que  ,

entón o sistema asociado á ecuación de Liénard ten un único ciclo límite que é asintóticamente estable.

Pódese consultar a demostración deste resultado en [2].

Aplicación ao oscilador de van der Pol

editar

O oscilador de van der Pol segue unha ecuación da forma

 

Pódese comprobar que esta ecuación está nas condicións do Teorema de Liénard para calquera valor de   positivo.

  1. Liénard, Alfred-Marie (1928). "Etude des oscillations entretenues". Revue Générale de l'Électricité 23: 901–912, 946–954. 
  2. Simmons, George Finlay (1977). Ecuaciones diferenciales con aplicaciones y notas históricas. McGraw-Hill. ISBN 968-451-240-6. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar