O D.C. United é un club de fútbol que xoga na Major League Soccer. O equipo foi fundado en 1995 en Washington, D.C. polo que xoga na Conferencia Este da MLS. É o equipo máis laureado de todo Norteamérica, xa que conta nas súas vitrinas con máis de trinta títulos nacionais e internacionais. Foi o primeiro equipo en gañar a MSL Cup no ano 1996. O apelativo United foi elixido en honor aos clubs europeos que levan ese nome, como o Manchester United ou o Leeds United.

D.C. United
NomeD.C. United
Alcume(s)DCU, Black-and-Red
Fundación1995
EstadioRFK Stadium,
Washington, D.C.
Estados Unidos
Inauguración1961
Capacidade45,596
PropietarioGareth Bale Levien
William H.C. Chang
PresidenteTom Hunt
AdestradorBen Olsen[1]
LigaMajor League Soccer
2014Este: 1º
Global: 3º
Playoffs: Semifinais de Conferencia
VestimentaAdidas
PatrocinadorLeidos
Na rede
http://www.dcunited.com/
Facebook: dcunited Twitter: dcunited Instagram: dcunited Editar o valor em Wikidata
Titular
Alternativo

O seu máximo rival é o New York Red Bulls cos que disputan o derbi do Atlántico. Os xogadores máis importantes que militaron nas filas dos Black-and-Red son Jaime Moreno, Eddie Pope e Marco Etcheverry.

Historia editar

O primeiro partido oficial do D.C. United disputouse un 6 de abril de 1996 contra o San Jose Clash. Os primeiros anos do DCU foron moi exitosos gañando a U.S. Open Cup no ano 1996, a MLS Cup nos anos 1996,1997 e 1999 e ademais conseguiu os seus primeiros títulos internacionais no ano 1998, a Liga de Campións da CONCACAF e a Copa Interamericana.

Tras varios anos de seca e coa incorporación do arxentino Christián Gómez conseguiron no ano 2004 a súa cuarta MLS Cup fronte o Kansas City Wizards. Nos anos 2006 e 2007 o D.C. United gañou a MLS Supporters' Shield, e foi o primeiro equipo en conseguir face-lo de maneira consecutiva. O equipo sufriu unha mala racha estando cinco anos sen clasificarse aos MLS Cup Playoff. No ano 2013 realizou a peor tempada da súa historia, onde só puideron lograr tres vitorias na fase regular, aínda que conseguiron gañar a U.S. Open Cup, título que non conseguían dende o 2008. O ano seguinte o equipo reaccionou quedando primeiros na Conferencia Leste, pero foron eliminados nas semifinais de Conferencia.[2]

Xogadores [3] editar

Posto País Xogador
2 DEF   Taylor Kemp
4 MED   Markus Halsti
5 DEF   Sean Franklin
6 DEF   Kofi Opare
7 DEL   Eddie Johnson
8 MED   Davy Arnaud
9 DEL   Álvaro Saborío
10 DEL   Fabián Espíndola
12 MED   Michael Farfan
13 MED   Chris Pontius
14 MED   Nick DeLeon
15 DEF   Steven Birnbaum
17 MED   Miguel Aguilar
18 DEL   Chris Rolfe
Posto País Xogador
19 DEL   Jairo Arrieta
20 DEF   Jalen Robinson
21 MED   Facundo Coria
22 DEF   Chris Korb
23 MED   Perry Kitchen
24 MED   Jared Jeffrey
27 MED   Collin Martin
28 POR   Bill Hamid
30 DEL   Conor Doyle
32 DEF   Bobby Boswell
34 DEF   Luke Mishu
36 DEF   Oscar Sorto
48 POR   Travis Worra
50 DEL   Andrew Dykstra

MVP da tempada editar

Datas Nome País
2004 Jaime Moreno   Bolivia
2005 Christian Gómez   Arxentina
2006 Christian Gómez   Arxentina
2007 Luciano Emilio   Brasil
2008 Jaime Moreno   Bolivia
2009 Clyde Simms   Estados Unidos
2010 Andy Najar   Honduras
2011 Dwayne De Rosario   Canadá
2012 Chris Pontius   Estados Unidos
2013 Perry Kitchen   Estados Unidos
2014 Fabián Espíndola   Arxentina

Títulos editar

Nacionais editar

Internacionais editar

Notas editar

  1. http://www.dcunited.com/coaches
  2. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 12 de outubro de 2015. Consultado o 07 de outubro de 2015. 
  3. http://www.dcunited.com/players