Brenda Lee

Brenda Mae Tarpley, nado en Atlanta o 11 de decembro de 1944, é unha cantante estadounidense coñecida como Brenda Lee. Interpretando música rockabilly, pop e country, tivo 47 cancións nas listas de éxitos estadounidenses durante a década de 1960, sendo cuarta nesa década, superada só por Elvis Presley, The Beatles e Ray Charles. É especialmente coñecida polo seu éxito de 1960 "I'm Sorry", e "Rockin' Around the Christmas Tree" de 1958, que se converteu nun estándar de Nadal.

Brenda Lee

(1977)
Biografía
Nacemento	(en) Brenda Mae Tarpley 11 de decembro de 1944 (79 anos) Grady Memorial Hospital, Estados Unidos de América (en)
Datos persoais
Outros nomes	Little Miss Dynamite Brenda Lee
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Maplewood Comprehensive High School (en) Hollywood Professional School (en)
Actividade
Ocupación	cantante , compositora de cancións
Período de actividade	1951 -
Xénero artístico	Rock and roll, estrada (pt) , Música country e música pop
Lingua	Lingua inglesa
Carreira militar
Rama militar	Exército dos Estados Unidos de América
Instrumento	Voz
Selo discográfico	Decca Records Charly Records (pt) MCA Records
Premios (2002)  Salón da Fama do Rock  Grammy á carreira artística

Con 145 cm de altura, recibiu o alcume de "Little Miss Dynamite" en 1957, tras gravar a canción "Dynamite" cando tiña doce anos, e foi unha das primeiras estrelas pop que logrou o éxito internacional.

En 1969, Lee volveu ás listas grazas a "Johnny One Time". Con esta canción recibiu a súa segunda candidatura aos premios Grammy como mellor cantante pop feminina. Os seus éxitos seguintes foron grazas á volta ao country. É membro dos salóns da fama do rock and roll, country e rockabilly e recibiu o Grammy á carreira artística. É a única muller incluída nos salóns da fama tanto do rock and roll como co country. Vive en Nashville, Tennessee.

Traxectoria

Primeiros anos

Brenda Lee naceu en Atlanta e de moi nova xa destacou en certames de talentos infantís: participou no Master Worker’s Quartet (conxunto gospel da súa igrexa), interveu case un ano no programa de radio Starmakers Revue e participou nalgúns programas da televisión local polos que nin ela nin a súa familia cobraron nada. En 1956, aos doce anos, debutou arrasando nas listas con cancións como "Jambalaya", "Bigelow 6-200" o "I’m Gonna Lasso Santa Claus". Os éxitos sucédense con "Little Jonah" ou "Dynamite". Este último valeulle o alcume de "Miss Little Dynamite" e sendo só unha nena conseguiu converterse nun ídolo adolescente, grazas á súa poderosa voz de cantante veterana.

Éxito internacional

Ao tempo que chegaba ao número un das listas country, comezaron a xurdir temas con outras influencias que lle abriron as portas do triunfo internacional, con coñecidas gravacións como "Sweet Nothin's" ou "I'm Sorry". A súa curta idade supúxolle moitos problemas para actuar en moitos lugares, especialmente en Europa, mais a publicidade que xeraban moitas veces as mentiras dos seus promotores facía que as vendas e o éxito se multiplicase. Así, chegou a converterse nunha estrela internacional coas actuacións ininterrompidas en Francia, Italia, Alemaña, o Reino Unido... Con "One Rainy Night in Tokyo", gravada en Nashville, conquistou o Xapón en 1965 e comezou a súa xira polo país, o que deu lugar ao disco gravado en directo Live in Tokyo. Máis adelante, editouse exclusivamente no Xapón un EP de temas de Nadal, e pouco despois gravou no mesmo país o álbum Just for You, Something Nice.

Teatro e cinema

A súa primeira aparición no cinema foi en Two Little Bears en 1961, cun pequeno papel xunto a Eddie Albert e Jane Wyatt onde interpretaba "Speak To Me Pretty", canción que acadou grandes vendas no Reino Unido. En 1962 interveu na versión teatral de Bye Bye Birdie co papel protagonista de Kim, e un ano máis tarde interpretou a Dorothy en The Wizard of Oz. En 1980 apareceu nun breve papel en Smokey and the Bandit II e coa canción "Again and Again".

Vida persoal

Lee coñeceu a Ronnie Shacklett nun concerto en novembro de 1962 de Bo Diddley e Jackie Wilson no Fairgrounds Coliseum de Nashville e casou con el menos de seis meses despois o 24 de abril de 1963. Lee e Shacklett teñen dúas fillas, Jolie e Julie (que recibiu o nome pola filla de Patsy Cline), e tres netos, Taylor, Jordan e Charley.

Lee é prima polo segundo matrimonio da súa nai do cantante Dave Rainwater de The New Christy Minstrels.

Discografía

• Grandma, What Great Songs You Sang! (1959)
• Brenda Lee (1960)
• This Is...Brenda (1960)
• Emotions (1961)
• All the Way (1961)
• Sincerely, Brenda Lee (1962)
• Brenda, That's All (1962)
• All Alone Am I (1963)
• ..."Let Me Sing" (1963)
• By Request (1964)
• Merry Christmas from Brenda Lee (1964)
• Brenda Lee Sings Top Teen Hits (1965)
• The Versatile Brenda Lee (1965)
• Too Many Rivers (1965)
• Bye Bye Blues (1966)
• Coming On Strong (1966)
• Reflections in Blue (1967)
• For the First Time (1968) (con Pete Fountain)
• Johnny One Time (1969)
• Memphis Portrait (1970)
• Brenda (1973)
• New Sunrise (1973)
• Brenda Lee Now (1974)
• Sincerely (1975)
• L.A. Sessions (1976)
• Even Better (1980)
• Take Me Back (1980)
• Only When I Laugh (1981)
• Feels So Right (1985)
• Brenda Lee (1991)
• Precious Memories (1997)
• Gospel Duets with Treasured Friends (2007)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina oficial
• Brenda Lee recordings at the Discography of American Historical Recordings.
• Argyrakis, Andy (5 de xullo de 2007). "Reluctant Legend". Christianity Today. Consultado o 2 de abril de 2008. 
• Wooding, Dan. "'Little Miss Dynamite' returns to her Gospel roots with a little help from some of her best friends". ASSIST News Service. Arquivado dende o orixinal o 14 de xullo de 2014. Consultado o 3 de febreiro de 2012. 
• "Brenda Lee: the Lady, the Legend". Brenda Lee Productions. Arquivado dende o orixinal o 14 de abril de 2009. Consultado o 10 de abril de 2009.