Astrocitoma
O astrocitoma é un tumor cerebral derivado dos astrocitos, un tipo de célula do cerebro. É un dos tumores máis frecuentes, sendo o 30% destes cancros do cerebro. Nos adultos adótanse presentar nos hemisferios do propio cerebro, e nos nenos, pola contra, son máis frecuentes no cerebelo[1].
Clasificación
editarA OMS (Organización Mundial da Saúde, clasificou en 1981 este cancro en catro graos. O grao I ten un prognóstico excelente, sendo a curación case que completa. Os graos III e IV teñen, pola contra, unha supervivenvia menor [2].
| Grao | Histoloxía | Prognóstico |
|---|---|---|
| Grao I | Baixo grao | Prognóstico excelente |
| Grao II | Astrocitoma propiamente dito | Variábel |
| Grao III | Astrocitoma anaplásico | Potencialmente agresivos |
| Grao IV | Glioblastoma multiforme | Mal prognóstico |
Diagnóstico
editarPolo xeral, cómpre dunha TAC ou unha resonancia magnética para caracterizar o tumor e a súa extensión, incluíndo o tamaño, a localización e a consistencia. A TAC amosa normalmente a distorsión no terceiro ventrículo e os ventrículos laterais, con desprazamento das arterias cerebrais anterior e media. A análise histolóxica é necesaria para estadificar o tumor nalgún dos seus catro grao da OMS. Adicionalmente, adóitase realizar un exame médico total, coa fin de verificar a integridade neurolóxica do individuo, incluíndo a visión, o equilibrio, a coordinación e o estado mental. A biopsia do tumor é un procedemento dirixido por un neurocirurxián. As biopsias serven para facer a estadiaxe do tumor. Esta estadiaxe depende do grao de diferenciación e da cantidade de vasos sanguíneos que teña o tumor. A actividade mitótica das células que compoñen o tumor correlaciónase co curso clínico deste, sendo posíbel detectar por anticorpos o grao de proliferación destas células neoplásicas, grazas a súa tinción inmunihistoquímica.
Tratamento
editarO tratamento do astrocitoma pode ser cirúrxico, mediante radioterapia ou mediante quimioterapia. Para os astrocitomas de baixo grao, isto é, os de tipo I e algúns de tipo II, a exérese cirúrxica ou extirpación do tumor polo xeral permite a sobrevivencia da maioría dos doentes. Nalgunhas series de estudo demostrouse que a extirpación do tumor proporcionaba unha sobrevivencia de máis do 90% aos 7 anos de se extraer o tumor. A quimioterapia e a radioterapia empréganse ás veces como tratamento complementario previamente ou posteriormente á intervención cirúrxica. Algúns tumores coma os astrocitomas pilocíticos, son procesos indolentes que permiten a función neurolóxica malia a súa presenza. Porén, o feito de deixalos sen atención médica pode facer que evolucionen aparecendo transformacións neoplásicas e posíbeis metástases. A extirpación cirúrxica completa do tumor non é posíbel por mor da existencia de infiltración difusa no parénquima cerebral da maioría dos astrocitomas. É por iso que os astrocitomas de alto grao (tipo III e IV) poden recidivar co tempo, facendo recaer da doenza ao paciente. En astrocitomas avanzados nos que o tratamento cirúrxico é imposíble, o tratamento baséase na terapia paliativa con quimioterapia ou radioterapia. Ocasionalmente empréganse corticoides, sobre todo nos astrocitomas de alto grao.