Articulación esternoclavicular

A articulación esternoclavicular ou esternocostocondroclavicular é a articulación interna do ombreiro.

Articulación esternoclavicular.

Superficies óseas

• No esterno: incisura clavicular do esterno.
• Na clavícula: epífise interna deste óso.
• Na primeira costela: a parte máis interna da mesma.

Cartigos

• Menisco articular: interponse entre o esterno e a clavícula. É máis groso na parte periférica ca no centro, onde pode estar furado.
• Cápsula articular: contornea todas as superficies óseas.
• Ligamento superior: formado por dous tipos de febras:
  • Longas e superficiais: Inclúen o ligamento interarticular, que vai de clavícula a clavícula.
  • Fondas e curtas
• Ligamento anterior.
• Ligamento posterior.
• Ligamento inferior ou costoclavicular, que vai da epífise interna da clavícula á primeira costela.

Mecánica funcional

Trátase dun encaixe recíproco imperfecto, con movementos de:

• Elevación.
• Descenso.
• Proxección cara a adiante.
• Proxección cara a atrás.
• Circundución.

Véxase tamén

Bibliografía

• Gray. Anatomy of the human body (en castelán). Edición de 1918 de dominio público.