Argyre Planitia

Argyre Planitia
Mapa topográfico da cunca de Argyre e os seus arredores.
Tipo de accidente xeolóxico	Planitia
Rexión de	Marte
Diámetro medio	892,93 km; 650 - 780 - 870 - 1.050 - 1.290 - 1.470 - 1.700 kmdimensións dos aneis concéntricos.
Altitude - Profundidade	-5.212 m punto máis baixo.; 5.393 m punto máis alto.; -2.900 m profundidade media.
Coordenadas	49,84° S 316,69° E
Procedencia do nome	nome dun antigo accidente xeolóxico.

Argyre Planitia é unha planicie do hemisferio sur marciano, que se orixinou a través dun grande impacto dun meteorito. O seu nome provén dun vello accidente xeolóxico que aparecía no mapa de Giovanni Schiaparelli do ano 1877; que facía referencia a Argyre, a illa mítica de prata da mitoloxía grega.

Argyre descansa centrada nas coordenadas 49,84° S 316,69° E,^[1] entre as terras altas de Aonia Terra e Noachis Terra, ten segundo o USGS 892,93 km^[1] de diámetro medio, que corresponderían a planicie en si, pero outros estudos inclúen tódolos aneis concéntricos que se supón que foron froito do impacto orixinal, e estes terían un tamaño de 650 - 780 - 870 - 1.050 - 1.290 - 1.470 - 1.700 km^[2]; se nos decantamos pola planicie en si sería a terceira cunha de impacto por tamaño do planeta, pero se temos en conta os seus aneis pasaría a se-la segunda cunca de impacto por tamaño, todo isto mentres que non se certifique que tanto a Cunca do Polo Norte, coma Utopia Planitia se xeraron a partir dun impacto. Ten unha profundidade media duns 3 km, o seu punto máis baixo está dentro do pequeno cráter Hooke, a −5.121 m, mentres que o seu punto máis alto está a 5.393 m. nunha das crista do bordo do cráter orixinal , en concreto nos Charitum Montes, o suroeste do cráter Galle.^[2]

Esta cunca posiblemente se orixinou a través dun grande impacto durante o período coñecido como Bombardeo Intenso Tardío, nos primeiros tempos do Sistema Solar, hai aproximadamente 3.900 millóns de anos, é posiblemente sexa a cunca de impacto antiga mellor conservada. Argyre está rodeada de grandes e empinados macizos, cristas e aneis circulares que forman patróns concéntricos, inclúen tamén os grandes macizos dos Charitum Montes e Nereidum Montes.^[2]

Existen catros grandes canles formadas durante a Época Noéica, tres destas canles (Surius Valles, Dzígai Valles, e Palacopas Valles) corren cara ó interior de Argyre, procedentes das cristas e macizos do sur e leste. A cuarta canle, Uzboi Vallis, semella que vai dirección norte, cara a rexión de Chryse Planitia e este val podería terse orixinado coma consecuencia dun posible drenado de Argyre Planitia. Nia Valles, unha canle moito máis pequena e recente, podería terse formado a principios da Época Amazónica, despois de que o principais episodios fluviais e lacustres tiveran rematado.^[3]

O leito orixinal da cunha está parcialmente aplanado e desinflado grazas ás capas de material que se puideron formar por sedimentación lacustre. Non se aprecian aneis centrais interiores, aínda que os macizos illados do interior da planitia poden se-los restos dos picos centrais do cráter orixinal.^[2]

O cráter Galle, que está localizado no bordo oriental de Argyre, a 51°S 31°W, é moi peculiar por que se asemella moito a un risoño ("cara feliz").

Galería de Argyre Planitia

Imaxes na que se poden apreciar barrancos, depósitos aluviais en abano, fotografía da HiRISE.
Varios niveis de depósitos aluviais en forma de abano, imaxes en primeiro plano dos accidentes xeolóxicos da anterior imaxe.
Pequeno depósito coa súa forma de abano moi definida, imaxe en primeiro da imaxe anterior.
Esta imaxe amosa barrancos no chan, o cadrado é do tamaño dun campo de fútbol, tomada pola HiRISE.
Posibles leitos de ríos en Nereidum Montes, tomada pola HiRISE.
Imaxe que amosa leitos de regueiros.
Grupo de canles.
Vista en primeiro plano de superficie de Argyre.