Argumento ad hóminem
Os argumentos positivos sobre a persoa describense en recurso á autoridade.
Un argumento ad hóminem ou argumentum ad hominem (en latín, ‘dirixido á persoa’), é unha falacia lóxica que implica responder a un argumento ou a unha afirmación referíndose á persoa que o formula, no lugar do argumento por si mesmo. Un argumento ad hóminem (e por tanto, falaz) ten esta estrutura:
- A afirma B;
- Hai algo cuestionable no suxeito A,
- Polo tanto, B é falso.
O argumento ad hóminem é unha das falacias lóxicas máis coñecidas. Tanto a falacia en si mesma como a acusación de servirse dela utilízanse como recursos en discursos reais. Como unha técnica retórica, é poderosa e úsase a miúdo —a pesar da súa falta de sutileza— para convencer a aqueles que se moven máis por sentimentos e por costumes acomodaticios que por razóns lóxicas.
Uso
editarUnha falacia ad hóminem consiste en afirmar que un argumento de alguén é erróneo só por algo referente á persoa, non por problemas no argumento en si. O simple feito de insultar a unha persoa dentro dun discurso — doutro modo racional— non constitúe necesariamente unha falacia ad hominem. Debe quedar claro que o propósito do ataque é desacreditar á persoa que está ofrecendo o argumento e, especificamente, convidar aos demais a non tomaren o que afirma en consideración.
Non todos os argumentos ad hóminem son negativos. É posible argumentar que algo é certo por quen é que o afirma (argumento de autoridade).
Validez
editarO argumento ad hóminem é falaz cando se aplica á dedución, e non á evidencia (ou premisa) dun razoamento aínda que se pode aplicar tanto á dedución como á evidencia por medio da persuasión.
Pode dubidarse dunha proba ou rexeitala dependendo da súa orixe por razóns de credibilidade, pero dubidar ou rexeitar unha dedución baseándose na súa fonte é a falacia ad hóminem.
As premisas que desacrediten a unha persoa poden existir en razoamentos válidos, cando a persoa criticada é a única fonte dunha proba usada nun dos seus argumentos.
Subtipos
editarIdentifícanse tres variedades tradicionais da falacia ad hóminem: ad hóminem abusivo, ad hóminem circunstancial e tu quoque.
Ad hóminem abusivo
editarO ad hóminem abusivo (tamén chamado argumentum ad personam) frecuentemente consiste nun simple (e normalmente inmerecido) insulto ao opoñente, pero tamén pode implicar a mención de erros de carácter ou accións discutibles. A razón pola que é falaz é porque, normalmente, os insultos e mesmo os defectos do opoñente non afectan á veracidade ou ao soporte lóxico das afirmacións do opoñente.
- "Vostede non pode afirmar que a miña acción sexa inmoral porque estivo no cárcere".
O feito de que alguén estivese na cadea non converte en morais as accións do seu interlocutor nin lle impide denuncialas, e ambos feitos carecen de relación entre si.
- "Xoán di que Miguel é un estafador".
- "Xoán? Olla, ese é mellor que cale, que eu teñoo visto tralas raparigas do instituto".
O feito de que Xoán se sinta atraído polas rapazas non invalida o seu argumento de que Miguel fose un estafador, e ambos os dous feitos carecen de relación ningunha entre si.
Ad hóminem circunstancial
editarO ad hóminem circunstancial implica mencionar que alguén se atope nunha circunstancia na que está predisposta a tomar unha determinada posición. Esencialmente consiste en atacar a neutralidade do interlocutor. A razón pola que é falaz é porque as predisposicións do opoñente non afectan á veracidade dos seus argumentos desde un punto de vista lóxico.
- "As compañías de tabaco engánanse cando din que fumar non afecta seriamente á túa saúde, porque só están defendendo os seus negocios multimillonarios."
O feito de que estean defendendo os seus negocios non invalida automaticamente as súas afirmacións, cuxa falsedade debe ser demostrada mediante probas científicas.
- "Pedro di que as condicións de traballo son perigosas? Que vai dicir ese, se é un comunista!"
O feito de que Pedro sexa comunista non invalida o seu argumento de que un determinado traballo sexa, en efecto, perigoso.
É importante distinguirmos entre un razoamento racional e un correcto segundo a lóxica. Estes razoamentos non son correctos se se olla estritamente a súa lóxica.
Tu quoque
editar- Artigo principal: tu quoque.
Tu quoque (literalmente, "ti tamén") pode denominarse tamén como o "argumento da hipocrisía". Prodúcese cando unha afirmación se descarta ou ben porque é inconsistente con outras afirmacións que fixo o interlocutor ou ben porque é insconsistente coas súas accións.
- "Disque os avións voan por leis físicas, pero non é certo, porque antes dicías que o facían mediante a maxia."
O feito de que antes fose dito que os avións voaban por medio da maxia non nega a situación da nova afirmación na que se argumenta que voan por leis físicas.
- "E disme ti que beber é malo? Se son as oito da mañá e xa estás bébedo!"
O feito de que alguén estea bébedo ou sexa un alcohólico non invalida, desde un punto de vista estritamente lóxico, o argumento de que beber alcohol en exceso é malo para a saúde.
Véxase tamén
editar