Anxo Lugilde
Anxo Lugilde Pardo, nado en Lugo en 1970, é un xornalista galego aínda que criado en Barcelona.[1]
| Anxo Lugilde | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 1970 |
| Lugar de nacemento | Lugo |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela e Universidade do País Vasco |
| Ocupación | xornalista e escritor |
| Na rede | |
   | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
Aos cinco meses de vida trasladouse coa familia a Barcelona. En 1982 regresou a Lugo, e seis anos máis tarde, en 1988, marchou estudar a Bilbao. Obtivo a licenciatura en Ciencias da Información pola Universidade do País Vasco e tamén a de Ciencias Políticas pola Universidade de Santiago de Compostela. Máis tarde, xa en 2010 e nesa mesma universidade, acadaría o título de Doutor en Historia Contemporánea,[2] cunha tese sobre a participación política dos emigrantes galegos.[3][4]
Como xornalista comezou a traballar en La Voz de Galicia en Lugo en 1990, e continuou posteriormente na delegación de Ferrol[5]. En 1998 pasou á central do xornal na Coruña, onde a partir do ano 2000, se seguindo a dirección de Bieito Rubido, se dedicou a facer cobertura da actividade política en Galicia.
Alterna o seu traballo como correspondente do diario catalán La Vanguardia para Galiza e Portugal dende o ano 2005[1] (actualmente no seu blog Sen cancelas[6]) con colaboracións en El Progreso de Lugo, Diario de Pontevedra e desde maio de 2018 coa sección fixa dominical Planeta Galicia en Praza.gal,[7] con artigos de análise política.
A súa faceta de analista político levouno durante parte de 2015 a percorrer o país presentando o seu último libro De Beiras a Podemos. A política galega nos tempos da troika.[8]
Vida persoalEditar
En 1988 diagnostícanlle depresión, enfermidade que fixo pública en 2019. Reside en Santiago de Compostela.
A súa compañeira é a tamén xornalista Xema Aguiar[5].
ObraEditar
EnsaioEditar
- (2001) Fraga después de Fraga: crónica de las elecciones autonómicas del 21-O (en castelán), A Coruña: La Voz de Galicia. ISBN 84-88254-67-9.
- (2003) Arxentina, el drama de la quinta provincia gallega (en castelán). A Coruña: La Voz de Galicia. ISBN 84-9757-101-0.
- (2005) El fin del fraguismo (en castelán), con Xosé Carreira. A Coruña: La Voz de Galicia. ISBN 978-84-9757-188-3.
- (2007) O voto emigrante: viaxe pola zona escura da democracia española. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 978-84-7154-084-3.
- (2014) De Beiras a Podemos. A política galega nos tempos da troika. Praza.gal e Meu Book. ISBN 978-84-943003-4-9.[9]
- (2021) A vella compañeira. Os meus trinta anos de loita contra a depresión. (con ilustracións de Manuel Cráneo). Luzes (as edicións en catalán e castelán foron publicadas respectivamente por Columa e Península[10]).
NotasEditar
- ↑ 1,0 1,1 "Anxo Lugilde". La Vanguardia (en castelán). Consultado o 19/5/2019.
- ↑ Anxo Lugilde (2010). "A participación política dos emigrantes galegos : (1905-2010) - Tese de doutoramento Anxo Lugilde Pardo e dirixida por Xosé Manoel Núñez Seixas".
- ↑ Jordi Barbeta (17/1/2011). "Una tesis doctoral demuestra la manipulación política del voto exterior en España". Consultado o 31/12/2014.
- ↑ "A participación política dos emigrantes galegos : (1905-2010)". Dialnet. Consultado o 19/5/2019.
- ↑ 5,0 5,1 Lugilde, Anxo (2020-11-13). "¡Depresivos, salid del armario!". La Vanguardia (en castelán). Consultado o 2021-09-07.
- ↑ "Comeza Sen cancelas, o novo blog de Anxo Lugilde en La Vanguardia no que o tamén colaborador de Praza.gal ofrece análises sobre a política galega". Praza.gal. Consultado o 30/7/2018.
- ↑ "Planeta Galicia". Praza.gal. Consultado o 30/7/2018.
- ↑ "Anxo Lugilde presenta o seu libro "De Beiras a Podemos. A política galega nos tempos da troica" sic". Televisión de Galicia. 13/10/2014. Arquivado dende o orixinal o 31/12/2014. Consultado o 31/12/2014.
- ↑ David Lombao (10 /10/2014). "Galicia foi o laboratorio electoral de Podemos". Consultado o 31/12/2014.
- ↑ "La colección de portadas de La Vieja Compañera...". Twitter de Anxo Lugilde (en castelán). Consultado o 2021-09-07.