Antonio Requeni
Antonio Requeni, nado en Buenos Aires o 8 de setembro de 1930, é un xornalista e escritor arxentino.[1]
Antonio Requeni | |
---|---|
Nacemento | 8 de setembro de 1930 |
Lugar de nacemento | Buenos Aires |
Nacionalidade | Arxentina |
Ocupación | xornalista e escritor |
Premios | Outstanding Citizen of Buenos Aires |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Pasou os primeiros anos en Valencia e comezou os estudos de profesor na Escola Normal Mariano Acosta e a Universidade de la Plata. Foi elixido membro da Academia Arxentina de Letras en 1998.[2] En 1958 foi bolseiro en París e é membro da Fundación Argentina para la Poesía, onde orienta e traballa nas Coleccións do selo de Lidia Vinciguerra.
Traballou no diario La Prensa desde 1958 ata 1994, xubilándose como secretario de redacción. Colaborou en xornais arxentinos e estranxeiros. Foi correspondente de Radioprogramas Hemisferio de La Voz de las Américas (Estados Unidos) e dirixiu a revista Italpress. Tamén fixo crítica bibliográfica en La Nación.[3]
A poesía de Antonio Requeni xorde na década dos 50 do século XX, na Arxentina, no medio de movementos culturais que poxaban por afianzarse e marcar unha nova tendencia. Antonio Requeni é un poeta de luz, poeta que escribe sobre sobre a beleza, sobre a verdade, sobre o simple da vida e o paso do tempo, nunha linguaxe diáfana, con aire de lenda ou crónica dun susceso, reflexivo, con claridade conceptual e voz persoal.[4]
Os temas que percorren a súa poesía son a celebración do amor e a natureza, a nostalxia da infancia, a melancólica deterioración dos anos, o misterio, a beleza e a morte.[5]
O Boletín Galego de Literatura publicou Un poeta arxentino en Galicia: González Carbalho, de Antonio Requeni, traducido por Blanca Ana-Roig.[6]
Obra editar
Poesía editar
- Luz de sueño (1951)
- Camino de canciones (1953).
- El alba en las manos (1954).
- La soledad y el canto (1956).
- Umbral del horizonte (1960).
- Manifestación de bienes (1965).
- Inventario (1974).
- Antonio Requeni (1977). Selección e prólogo de Ángel Mazzei. Ediciones Culturales Argentinas
- Línea de sombra (1986).
- Poemas 1951-1991 (1992).
- Antología poética (1996).
- El vaso de agua (1997).
- La palabra en el tiempo (2017). Antoloxía poética, selección de Francisco José Cruz, col. Palimpsesto, Carmona-Sevilla.
Prosa editar
- Los viajes y los días (1960). Crónica de viaxe.
- El pirata Malapata (1974). Contos infantís.
- Cronicón de las peñas de Buenos Aires (1985).
- Travesías (1997). Diálogos con Olga Orozco e Gloria Alcorta
Premios[3] editar
- I Premio Municipal de Poesía
- I Premio Municipal de Ensayo Ricardo Rojas
- Laurel de Plata a la Personalidad del Año (rubro de poesía) do Rotary Club de Buenos Aires
- Pluma de Plata do Centro Arxentino do PEN Club
- Premio Esteban Echeverría de Gente de Letras
- Faja de Honor da SADE
- Ferrovia dello Stato de Roma
- 1953: Premio da Sociedad Argentina de Escritores por Camino de canciones.
- 1989: República de Italia: título de cavaliere ufficiale.
- 1996: O Fondo Nacional das Artes seleccionouno entre os dez poetas vivos máis importantes da Arxentina.
- 1997: Premio Konex dúas veces (en literatura de testemuño e xornalismo cultural)
- 2010: Gran Premio de Honra da Asociación de Escritores Arxentinos para a poesía.
- 2020: Premio Rosalía de Castro do Centro PEN Galicia.[7]
Notas editar
- ↑ "Antonio Requeni" (en alemán). 2020-09-13.
- ↑ "ANTONIO REQUENI Academia Argentina de Letras". letras.edu.ar. Consultado o 2021-01-05.
- ↑ 3,0 3,1 "Antonio Requeni". www.asale.org (en castelán). Consultado o 2021-01-05.
- ↑ "Antonio Requeni - Revista Altazor" (en castelán). Consultado o 2021-01-05.
- ↑ "Antonio Requeni – Poéticas" (en castelán). Consultado o 2021-01-05.
- ↑ "Un poeta arxentino en Galicia". www.letras-uruguay.espaciolatino.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de xaneiro de 2021. Consultado o 2021-01-05.
- ↑ culturagalega.org (2020-02-26). "O Centro Pen Galicia galardoa neles traxectorias literarias senlleiras nas outras linguas peninsulares". culturagalega.org. Consultado o 2021-01-05.