Antonino Pío

Antonino Pío (138-161) foi un emperador romano, pertencente á dinastía dos cinco bos emperadores. Sucedeu a Adriano, que o adoptara como fillo.

Antonino Pío
Antoninus Pius Glyptothek Munich 337 cropped.jpg
Nome completoTitus Aurelius Fulvus
Nacemento19 de setembro de 86
Lugar de nacementoLanuvium
Falecemento7 de marzo de 161
Lugar de falecementoLorium
Causapeste
SoterradoCastelo de Sant'Angelo
NacionalidadeRoma Antiga
Relixiónrelixión na Roma antiga
Ocupaciónpolítico
PaiTito Aurélio Fulvo, o Jovem e Hadriano
NaiArria Fadilla
CónxuxeFaustina a Maior
FillosMarco Aurelio, Lúcio Vero, Faustina, Marcus Galerius Aurelius Antoninus, Aurelia Fadilla e Marcus Aurelius Fulvus Antoninus
IrmánsJulia Fadilla e Arria Lupula
Na rede
WikiTree: Pius-1 Find a Grave: 34872570 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

TraxectoriaEditar

Con Antonino Pío, itálico de ascendencia gala, a Pax Romana e a estabilidade política chegaron ao seu cumio. Antonino contaba máis de 50 anos cando accedeu á maxistratura suprema e tiña unha ampla experiencia tras unha vida dedicada ao servizo do Estado, ao longo da cal fora cuestor, pretor, cónsul e gobernador en Italia e Asia. Como membro do Consilium principis estivera a carón de Adriano.

Dentro das fronteiras do Imperio reinou a paz, pero non así nas fronteiras mesmas. Nun primeiro momento houbo de asulagar unha rebelión das tribos mauritanas, ás que puido rexeitar cara o Atlas, e despois foille preciso acudir a Britania, para conter a invasión dos brigantes, unha tribo que xa causara moitas perdas aos romanos. Esta tribo, orixinariamente establecida entre os ríos Forth e Humbert, rachou despois da súa derrota, e unha rama emigrou para a Irlanda. Antonino decidiu entón de facer outra muralla ao xeito de Adriano (142), pero un pouco máis ao norte, dende o Firth of Forth a Firth of Clyde, na liña das actuais cidades de Edimburgo e Glasgow.

No ámbito interno, Antonino non foi un reformador nin se distinguiu por ser un construtor de monumentos e obras públicas. As institucións seguiron un funcionamento normal, tras as medidas tomadas polos emperadores precedentes. As iniciativas centráronse en procurar benestar para os romanos e as xentes do Imperio mediante donativos, fundacións benéficas, axudas con motivo de sinistros, acollida para os orfos, pobres etc... A sorte dos escravos mellorou dentro do que o sistema daba de si, humanizándose as súas condicións de vida.

Antonino foi tamén un bo administrador, protector da agricultura e demais actividades produtivas, tolerante en materia relixiosa se os cultos foráneos non implicaban subversión da orde establecida.

Véxase taménEditar

Imperio Romano

Segue a:
Adriano
Antonino Pío
Precede a:
Marco Aurelio
Dinastía dos Antoninos