Na lírica occitana unha alba é un poema no que se narra a despedida dos amantes coa chegada do abrente. É un amigo ou servente, que recibe o nome de gaita (vixía), o que se encarga de espertar os namorados para non seren descubertos polo home da dona. Entre as albas máis coñecidas está Reis glorios de Guiraut de Bornelh

Na lírica galego-portuguesa tan só hai un exemplo de alba, Levad´, amigo, que dormides as manhanas frías de Nuno Fernández Torneol.

Lista de albas occitanas

editar
Compositor Verso inicial Tipo Notas
Bernart de Venzac Lo Paire el Filh el sant Espirital relixiosa
Raimbaut de Vaqueiras Gaita be gaiteta del castel profana
Guiraut de Bornelh Reis glorios, verais lums e clartatz profana
Folquet de Marselha Vers Dieus el vostre nom e de Sainta Maria relixiosa
Cadenet En sui tan cortesa gaita profana
Raimon de las Salas Deus aidatz profana
Bertran d'Alamanon ou Gaucelm Faidit Us cavalier si jazia profana
Guilhem d'Autpol Esperansa de totz ferms esperans relisiosa
Guiraut Riquier Ab plazer profana
Guiraut Riquier Qui vuelha ses plazer relixiosa
Uc de la Bacalaria Per grazir la bon'estrena profana
Peire Espanhol Ar levatz sus, franca cortesa gen relixiosa
Berenguer d'Anoia Gaita, be gardatz relixiosa
Anónimo En un vergier, sotz folha d'albespi profana
Anónimo Ab la gensor que sia profana
Anónimo Quan lo rossinhol escria profane cobla esparsa
Anónimo Dreitz que vol dreitamen amar profana cobla esparsa

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar