Aethelflaed

Aethelflaed
	;
Nome orixinal	(ang) Æthelflæd
Biografía
Nacemento	c. 870
Morte	12 de xuño de 918 (47/48 anos); Tamworth (Mercia)
Lugar de sepultura	St Oswald's Priory, Gloucester (en)
Raíña
Datos persoais
País de nacionalidade	Wessex ; Mercia
Actividade
Ocupación	raíña
Outro
Título	Raíña
Familia	Casa de Wessex (pt)
Cónxuxe	Aethelred II de Mercia (886 (Gregoriano)–)
Fillos	Aelfwynn
Pais	Alfredo o Grande e Elesvita (pt)
Irmáns	Elfrida de Wessex (pt) , Eduardo o Vello, Etelverdo (filho de Alfredo) (pt) e Etelgiva (pt)

Aethelflaed de Wessex (Æthelflæd), nada en 869 e finada o 12 de xuño de 918, foi a filla máis vella de Alfredo o Grande e da súa esposa Aethelswitha. Casou con Aethelred II de Mercia, a cuxa morte, gobernou o reino. A Crónica anglosaxoa denomínaa Señora dos mercios.

Mercia e os viquingos

Os viquingos daneses invadiron a maioría dos reinos ingleses durante o século IX. Alfredo o Grande e os seus descendentes reconquistaron os territorios para Wessex a finais do século e comezos do século X.

Como recoñecemento á axuda de Mercia, Alfredo preferiu desposar á súa filla Aethelflaed con Aethelred II, no canto de exercer un dominio directo cunha conquista. Co matrimonio, Aethelred II recibiu o título de ealdorman ou conde de Mercia, ademais dunha certa autonomía.

Dado que o oeste de Mercia nunca estivo baixo control dos daneses, tratábase dunha medida prudente que deu os seus froitos.

Goberno de Mercia

Á morte do seu marido, Aethelflaed gobernou desde 911 até 918, ano en que morreu, construíndo fortificacións e emprendendo expedicións militares. Foi enterrada na igrexa de san Pedro (agora, convento de san Oswald), de Gloucester, cidade que reconstruíra a partir das ruínas romanas.

A herdeira foi a súa filla Aelfwynn, pero debido á correlación de forzas, viuse obrigada a someterse ao seu irmán, o rei Eduardo o Vello de Wessex, cuxos sucesores completaron a unión de Mercia a Wessex, o que resultou ser o principio da Inglaterra unificada.

Véxase tamén

Bibliografía

Paul Hill.The Age of Athelstan.Templus Publising. 2004. ISBN 0-7524-2566-8
Anglo-Saxon Chronicle, ed. M. Swanton (Dent, Londres 1997), s.a. 911-918.