Usuaria:Moniquiña/Punto G
O punto Gräfenberg (máis coñecido como o punto G, é unha zona situada internamente detrás do pubis e arredor da uretra nos corpos das mulleres. Segundo esto, trátase dunha zona eróxena que, ao ser estimulada, levaría ás mulleres a unha forte excitación sexual, provocando orgasmos intensos e a denominada “exaculación feminina”.[1]
Quen defenden a súa localización, sosteñen que o punto G é o eixe interno da vaxina e do clítoris e que, polo tanto, a súa estimulación é a causa dunha maior intensidade dos orgasmos.[2][3]
Aínda que o punto G foi estudado desde a década de 1940,[4] persiste o desacordo sobre a súa existencia como estrutura orgánica distinguible.[5][2][6]Algún dos estudos que afirmaron atopar evidencias de tecidos do punto G non son moi representativos; por exemplo, un estudo conclúe a súa existencia a partir dunha mostra de 20 mulleres, con criterios de selección subxectivos, como experimentar ou non un orgasmo vaxinal.[7] O propio estudo que serviu para definir o punto G é un estudo de caso único.[8] Un estudo británico realizado en 2009 concluíu que a súa existencia non está comprobada, é subxectiva e baseada en cuestionarios e experiencias persoais.
Algúns sexólogos e investigadores preocúpanse porque as mulleres podan crer que son disfuncionais se non localizan o seu punto G, e subliñan que é normal non experimentalo.[9][10][11]
Historia
editarO termo "punto G" foi acuñado por Addiego e colaboradores en 1981,[8] en homenaxe ao xinecólogo alemán Ernst Gräfenberg,[12] que informou de que o descubrira na década de 1940 por casualidade, mentres estudaba a uretra feminina. O concepto chegou á cultura popular despois da publicación de The G spot and Other Recent Discoveries About Human Sexuality de Alice Kahn Ladas, Beverly Whipple e John Perry en 1982,[1]pero foi inmediatamente criticado polos principais xinecólogos daqueles anos, que cuestionaron a súa existencia debido á baixa validez da evidencia. Por exemplo, non se puido atopar nos estudos de autopsia.
Localización
editarO punto G atoparíase dentro da vaxina, na parede frontal, a unha distancia de entre 3 e 5 cm da súa abertura na vulva.
Estudouse que a localización do Punto G feminino varía dunha muller a outra, de ahí a importancia de entender que nalgunhas houbo bloqueos físicos, hormonais ou psicolóxicos que lles impiden atopalo.
Estimulación
editarAlgunhas mulleres afirman que estimulando esta zona (unión da canle vaxinal coa estrutura interna do clítoris [13]) directamente, como, por exemplo, mediante a presión de dous dedos ou un vibrador,[14] obteñen unha intensidade maior nos orgasmos que co estimulo do glande no clítoris.[13][15][16] A clave desta estimulación consistiría en atopar en cada muller o “eixo interno”, segundo a crenza de que o punto G é o centro que coordina o ritmo dos órganos implicados no acto sexual. Pierre Foldés afirma que existe unha importante relación entre o punto G e o clítoris: "Cando se presiona o punto G, toda a estrutura do clítoris e da vaxina defórmase, o que non ocorre cando se presiona ningún outro punto".[17]
Polémica
editarHai polémica sobre a existencia do punto G. Nun estudo realizado polo King's College de Londres, un cuestionario sobre costumes sexuais foi enviado a xemelgas e xemelgas idénticas. A metade das mulleres responderon que pensaban que tiñan este punto G, mentres que a outra metade pensaba que non. Os resultados da enquisa foron criticados pola súa falta de rigor científico ao tratarse dun estudo baseado nun cuestionario.[18]
En 2008, o Journal of Sexual Medicine publicou os resultados dun estudo realizado por Emmanuele Jannini, profesor de sexoloxía médica da Universidade de Aquila en Italia, que afirmaba que é posible determinar o tamaño e a forma da capa que hai detrás da parede vaxinal principal, a zona uretrovaxinal, onde se localizaría o punto G, mediante unha ecografía ou unha ecografía.[19]
Non obstante, a maioría dos sexólogos e xinecólogos afirman que a preocupación por atopar o punto G pode ser prexudicial, xa que podería reducir o acto sexual a buscar unha zona específica e aumentar a frustración se o resultado non é positivo.[20]
Véxase tamén
editarNotas
editar- ↑ 1,0 1,1 Ladas, Alice Kahn; Whipple, Beverly; Perry, J. D. (1982). The G-Spot and other discoveries about human sexuality (en inglés). Nueva York: Holt, Rinehart, and Winston. ISBN 0-440-13040-9.
- ↑ 2,0 2,1 "Is the Female G-Spot Truly a Distinct Anatomic Entity?" 9 (3). 12 de enero de 2012: 719–26. PMID 22240236. doi:10.1111/j.1743-6109.2011.02623.x.
- ↑ Federation of Feminist Women’s Health Centers (1991). A New View of a Woman’s Body. Feminist Heath Press. p. 46. ISBN 0-9629945-0-2.
- ↑ Morris, Desmond (2004). The Naked Woman: A Study of the Female Body. NuevaYork: Thomas Dunne Books. pp. 211–212. ISBN 0-312-33852-X.
- ↑ Hines, T. (agosto de 2001). "The G-Spot: A modern gynecologic myth" 185 (2): 359–62. PMID 11518892. doi:10.1067/mob.2001.115995.
- ↑ Alexander, Brian (18 de enero de 2012). "Does the G-spot really exist? Scientists can't find it". MSNBC.com. Consultado o 2 de marzo de 2012.
- ↑ Gravina, G. L., Brandetti, F., Martini, P.; et al. (2008). "Measurement of the Thickness of the Urethrovaginal Space in Women with or without Vaginal Orgasm" 5 (3): 610–8. PMID 18221286. doi:10.1111/j.1743-6109.2007.00739.x.
- ↑ 8,0 8,1 Addiego, Frank; Belzer, Edwin G. Jr.; Comolli, Jill; Moger, William; Perry, John D.; y Whipple, Beverly (1981). "Female ejaculation: a case study." 17 (1): 13–21. doi:10.1080/00224498109551094.
- ↑ "BBC NEWS | Health | Female G spot can be detected". html. 20 de febrero de 2008. Consultado o 3 de enero de 2010.
- ↑ "BBC News - The G-spot 'doesn't appear to exist', say researchers". 4 de enero de 2010. Consultado o 4 de enero de 2010.
- ↑ "The real G-spot myth | Yvonne Roberts | Comment is free | guardian.co.uk". The Guardian (Londres). 5 de enero de 2010. Consultado o 2 de mayo de 2010.
- ↑ Ernest Gräfenberg (1950). "The role of urethra in female orgasm" 3 (3): 145–148. Arquivado dende o orixinal o 3 de marzo de 2016. Consultado o 19 de julio de 2012.
- ↑ 13,0 13,1 Pauls, R. N. (2015). Anatomy of the clitoris and the female sexual response. Clinical Anatomy, 28(3), 376-384.
- ↑ "Mejores maneras de estimular el punto G: succionadores de clítoris".
- ↑ Kotecha, Sima (14 de abril de 2008). "BBC - Newsbeat - Health - G Shot helps women in search of orgasm". BBC News. Consultado o 2 de mayo de 2010.
- ↑ Robert Crooks, Karla Baur (2010). Our Sexuality. Cengage Learning. pp. 169–170. ISBN 0495812943. Consultado o 24 de enero de 2014.
- ↑ "pierre foldes[author] - Search Results - PubMed" (en inglés). Consultado o 2024-01-21.
- ↑ «Objeto ginecológico no identificado.» 14 de febrero de 2010. El País. Consultado el 22 de marzo de 2011.
- ↑ [1]
- ↑ Ultrasonido para encontrar el 'punto G', El País, 21 de febrero de 2008. Consultado el 22 de marzo de 2011.
Bibliografía
editar- Durante, Marcia. Sola, en pareja, descubre y disfruta de tu punto G. Editorial Océano. ISBN 84-7556-381-3
- Kahn L., Alice. El punto G. Editorial Debolsillo. ISBN 968-5957-35-5
- Cathy Winks. The Good Vibrations Guide: The G-Spot. Down There Press, 1998. ISBN 0-940208-23-7
- Ernst Gräfenberg: From Berlin to New York por Beverly Whipple, Ph.D, RN, FAAN Professor Rutgers, State University of New Jersey, EE. UU.
- Pauls, R. N. (2015). Anatomy of the clitoris and the female sexual response. Clinical Anatomy, 28(3), 376-384.
[[Categoría:Aparato reprodutor feminino]] [[Categoría:Prácticas sexuais]]