Otto Piene
Otto Piene, nado en Laasphe o 18 de abril de 1928 e finado en Berlín o 17 de xullo de 2014,[1] foi un pintor e escultor alemán.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 18 de abril de 1928 Bad Laasphe, Alemaña |
| Morte | 17 de xullo de 2014 (86 anos) Berlín, Alemaña |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Alemaña |
| Educación | Universidade de Colonia (1953–1957) Kunstakademie Düsseldorf (en)  (1950–1953) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Arte cinética |
| Lugar de traballo | Düsseldorf Cambridge |
| Ocupación | escultor , pintor , debuxante |
| Período de actividade | 1955 - 2014 |
| Empregador | Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts |
| Membro de | |
| Movemento | Zero (en) |
| Lingua | Lingua alemá |
| Representante | Sperone Westwater Gallery (en) |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Elizabeth Goldring-Piene |
| Fillos | Chloe Piene (pt) |
Premios | |
 | |
Biografía editar
Otto Piene creceu en Lübbecke. Entre 1949 e 1953, estudou pintura na Academia de Arte de Múnic e na de Düsseldorf. Entre 1952 e 1957 estudou filosofía na universidade de Colonia. En 1959 celebrou a súa primeira exposición individual na Galería Schmela de Düsseldorf. En 1964 aceptou un posto como docente na Universidade de Pensilvania, cargo que exerceu durante catro anos. A Universidade de Baltimore nomeouno Doutor en Belas Artes en 1994. Ultimamente alternaba as súas residencias entre Massachusetts e Düsseldorf.
Obra editar
En 1957, Piene e Heinz Mack fundaron o grupo ZERO, uníndoselles en 1961 Günther Uecker. Este grupo mostrouse moi activo entre 1961 e 1966, celebrando numerosas exposicións, así como publicando de xeito periódico a revista homónima. A esa época pertencen obras como Lichtballette ("Balé de luz") e Rauchbilder ("Imaxes de fume"), no que a relación entre a obra exposta e as enerxías naturais primarias son máis que evidentes. Piene participou con obras súas en documenta en 1959, 1964 e 1977.
Otto Piene traballou cos seus Rauchbilder; lume e fume son elementos importantes nas súas obras. Tamén experimentou con combinacións de elementos multimedia. Xunto cos seus correlixionarios Günther Uecker e Heinz Mack, converteuse en portavoz do Neuen Idealismus ("Novo Idealismo"). En 1968 realizou, en colaboración con Aldo Tambellini, o programa televisivo Black Gate Cologne, que é recoñecido como un dos pioneiros no seu xénero.
Tamén participou en dúas edicións da Bienal de Venecia, en concreto nos anos 1967 e 1971. En 1985 fixo o propio na Bienal de São Paulo. Quizais a súa obra máis popular fose o Arco da vella creado para a clausura dos Xogos Olímpicos de Múnic.
Galardóns editar
- 1994: Doutor en Belas Artes h.c. pola Universidade de Maryland
- 1996: Premio de Escultura pola American Academy of Arts and Letters, Nova York
- 2003: Premio Mundial de Artes Leonardo da Vinci polo Consello Cultural Mundial
- 2008: Premiado pola Kulturstiftung Dortmund
Notas editar
- ↑ "Murió el artista plástico alemán Otto Piene". Arquivado dende o orixinal o 27 de xullo de 2014. Consultado o 22 de xullo de 2014.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Busch, Julia M., A Decade of Sculpture: the New Media in the 1960's Arquivado 29 de setembro de 2007 en Wayback Machine. (The Art Alliance Press: Philadelphia; Associated University Presses: Londres, 1974) ISBN 0-87982-007-1
- Radford, Georgia and Warren Radford, "Sculpture in the Sun, Hawaii's Art for Open Spaces", Universidad de Hawaii, 1978, 95.
Ligazóns externas editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Otto Piene  |