Nióbidas

Os Nióbidas eran, segundo a mitoloxía grega, os fillos e fillas de Anfión de Tebas e Níobe. O mito di que Níobe ousou fachendear ante Leto porque esta só tivo dous fillos (Ártemis e Apolo), mentres que ela tivo moitos máis, un exemplo clásico de hybris.^[1] Por este motivo, Apolo e Ártemis asasinaron os fillos de Níobe coas súas frechas. Apolo disparou aos varóns e Ártemis ás mulleres. Porén, segundo algunhas fontes houbo dous Nióbidas que suplicaron a Leto para salvarse: Apolodoro di que foron Melibea (Chloris)^[2] e Amiclas.

Os Nióbidas foron soterrados polos deuses en Tebas. Ovidio remarcou que tódolos homes lamentaron a extinción da liñaxe de Anfión, mais ninguén consolou a Níobe, agás o seu irmán Pélope.^[3]

Notas editar

↑ Robert Graves, The Greek Myths, 1960, §77.
↑ "Melibea puxérase tan pálida polo medo que aínda era alcumada Cloris cando casou con Neleo anos máis tarde." (Graves 1960:259).
↑ Ovidio Metamorfoses, VI.401-04.

[1] Robert Graves, The Greek Myths, 1960, §77.

[2] "Melibea puxérase tan pálida polo medo que aínda era alcumada Cloris cando casou con Neleo anos máis tarde." (Graves 1960:259).

[3] Ovidio Metamorfoses, VI.401-04.

[1]

[2]

[3]