Llorenç Barber
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2017.) |
Llorenç Barber i Colomer, nado en Aielo de Malferit (provincia de València) o 6 de agosto de 1948, é un compositor, escenógrafo e director musical. Introdutor do minimalismo musical en España e creador dos xéneros de «música plurifocal» («concertos de cidade», «naumaquias», «tauromaquias», «concertos dos sentidos», «concertos itinerantes» etc). Tamén levou a cabo unha importante labor como creador de colectivos en torno á arte de vangarda e a música posmoderna.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 6 de agosto de 1948 (75 anos) provincia de Valencia, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | compositor , músico |
| Lingua | Lingua castelá |
  | |
Traxectoria editar
A súa familia asentouse nun contorno rural logo de escapar da segunda guerra mundial, marchando de Versalles, onde residían, en 1945. Foi o sétimo fillo, e a súa nai, que tiña nocións de piano, inculcoulles a cultura musical.
Con 10 anos ingresou no seminario metropolitano, onde estivo ata os 20. Alí puido recibir unha formación que dificilmente lograría noutra institución preto da residencia familiar. No académico, amais dos clásicos estudos de bacharelato e teoloxía, tomaron unha especial relevancia os idiomas (que xa recibira en cantidade na súa infancia dado o cosmopolita da súa familia), como o alemán, o francés ou o inglés. No musical formouse no órgano, campás, canto gregoriano, Bach e todas as noticias sobre a vangarda que chegaban a València. Unha das persoas que recorda desa época como máis influente é o padre Alfons Roig, máis próximo ás artes plásticas ca á música.
En 1970 contacta con John Cage a través da lectura de Silence, e contacta tamén co grupo Zaj. Malia ser invitado a estudar piano con Fernando Puchol en Madrid en 1971 coa finalidade de converterse nun virtuoso do piano, declina esta invitación para seguir a Ramón Barce e comezar unha carreira como creador por libre.
Despois duns concertos en Lisboa e València, e de iniciarse como conferenciante na universidade desta última cidade, chega á Universidade de Madrid en 1972 como estudante de Filosofía e Letras, realizando a súa tesiña ou memoria de licenciatura precisamente sobre Zaj. Ese mesmo ano recibe outra das súas grandes influencias ao contactar con Ramón Barce.
A partir de entón comeza a fundar varios dos grupos musicais que pasarían a ser algúns dos máis importantes da época no seu eido. En 1973 Llorenç empeza a traballar na idea de crear un grupo que produza músicas de acción en València. O 10 de xaneiro de 1974 ten lugar o concerto fundacional de Actum» a cargo do propio Barber, na sociedade El Micalet. Con este grupo (e fóra del) pasaría varios anos dando concertos, xeralmente de sensibilidade minimalista.
En 1976 acode por última vez a Darmstadt, onde entra en contacto con compositores como John Cage, Mauricio Kagel, Cristóbal Halffter ou Ligeti. Ao ano seguinte recibe unha bolsa de creación da Fundación Juan March, e en 1978 outra do Ministerio de Cultura. Ese mesmo ano funda o Taller de Música Mundana, do que saíron éxitos importantes como o Concierto para papel ou a Ópera para papel, recibidos con agrado pola crítica e sendo imitado por outros creadores e grupos.
En 1979 foi nomeado director da aula de música da Universidade Complutense de Madrid, cargo que ocupou durante 5 anos. Organizou e dirixiu uns trinta cursos de creación musical, centos de concertos e catro Festivais da Libre Expresión Sonora, converténdose nun dos gurús e ideólogos dos compositores máis novos do estado. Nesta época comeza o «eco grupo instrumental», e comeza a especializarse nunha serie de músicas de marcado carácter minimalista. Tamén en 1979 creou e dirixiu o ENSEMS, en València, unha serie de actos de música alternativa de longo percorrido.
A partir de 1987 participa xunto a Fátima Miranda e Bartolomé Ferrando no Flatus vocis trío, e ata 1990 colabora no programa El mirador de RTVE.
Como director de «Paralelo Madrid-otras músicas» desde 1992, pasa a integrarse ao «Festival Escena Contemporánea» até a actualidade. Segue a organizar as «Nits d’Aielo», festival anual tamén dedicado á arte experimental.
Escribiu xunto a Montserrat palacios (a súa dona) o libro La mosca detrás de la oreja, unha historia da música experimental en España durante 100 anos.
O programa de doutoramento «Música en la España Contemporánea» da Universidade de Oviedo está a preparar a súa biografía xunto cunha análise da súa obra.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- "A symphony of bells" (vídeo).