John Cage
John Cage, nado nos Ánxeles (California) o 5 de setembro de 1912 e finado en Nova York o 12 de agosto 1992, foi un compositor e instrumentista estadounidense.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de setembro de 1912 Os Ánxeles () |
| Morte | 12 de agosto de 1992 (79 anos) Nova York (Estados Unidos de América) |
| Causa da morte | Morte natural (Ictus ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Ideoloxía política | Anarquismo |
| Relixión | Zen |
| Educación | Los Angeles High School (en)  (–1928)Universidade de California, Os Ánxeles |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Europa (1930–1931) Nova York |
| Ocupación | compositor , teórico da música , pintor , ilustrador , debuxante , micólogo , filósofo , profesor universitario , musicólogo , escritor , poeta , artista visual |
| Período de actividade | 1938 - 1992 |
| Empregador | Universidade Wesleyana |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Música aleatoria, Ópera, música clásica, música electrónica, Música experimental, Música concreta, música de vanguarda (pt) , performance (pt) e Neue Musik (pt) |
| Movemento | Fluxus e Neue Musik (pt) |
| Profesores | Fannie Charles Dillon (pt) , Arnold Schönberg, Henry Cowell (pt) , Adolph Weiss (pt) e Richard Buhlig (pt) |
| Alumnos | Geeta Sarabhai (en) |
| Pseudónimo literario | Cage, Jr., John Milton |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Representante | Electronic Arts Intermix (en) e LIMA (en) |
| Instrumento | Piano |
| Selo discográfico | ECM (pt) |
| Compañeiro profesional | Margaret Leng Tan (en) |
| Participou en | |
| 12 de xuño de 1987 | documenta 8 |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Arquivos en | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Xenia Cage (pt) (1935–1945) |
| Parella | Merce Cunningham (década de 1940–1992) |
| Nai | Crete Cage (pt) |
Premios | |
Sinatura  | |
| Páxina web | johncage.org |
              | |
Traxectoria editar
Estudou xunto aos compositores estadounidenses Henry Cowell e Adolph Weiss e revolucionou a música contemporánea dotándoa dunha linguaxe caótica, continuando a traxectoria de Edgar Varèse e Charles Ives. Unha das súas influencias foi o zen, o cal lle conduciu no referente á música a usar silencios interminables, sons desconectados, casuais e atonais cun volume, duración e timbre aleatorios. A pesar do controvertido da súa obra, non se pode negar que se trata dun dos creadores máis revolucionarios e influentes dos últimos tempos.
En ocasións deixaba que o azar elixise as súas composicións. Por exemplo, chegou a usar un método segundo o cal perforábase unha folla de papel nos lugares nos que se atopaba algunha imperfección, para logo mediante un papel transparente ía calcando estas marcas sobre un pentagrama.
Xa na década dos 30 comezou os seus primeiros traballos demostrando talento para ritmos imposibles e invencións como o seu sistema de vinte e cinco tons. Usou distorsións para os seus [instrumentos chegando a declarar: "Creo que o uso de ruídos na composición musical irá en aumento ata que cheguemos a unha música producida mediante instrumentos eléctricos, que porá á disposición da música calquera son e todos os sons que o oído poida percibir. Explóranse os medios fotoeléctricos, o filme e diversas mecanismos para a produción de música". Durante os últimos anos desta década Cage inventou o piano preparado, ao cal inseriulle no encordado unha serie de parafusos, porcas e anacos de goma e madeira que dotaban o instrumento dunha variedade nova de posibilidades sonoras. Seguramente a composición máis innovadora de entre as que compuxo para este piano preparado é unha unha suite que dura 69 minutos chamada Sonatas and Interludes (1946-1948).
Cage usaba o termo "música non-intencional" para algunhas das súas obras. Un exemplo é 4'33" (1952), cuxa partitura específica que o intérprete non executará son algún no seu instrumento durante os 4 minutos e 33 segundos que dura a obra. A primeira interpretación da mesma foi a cargo do pianista David Tudor.
En 1989 foi galardoado co Premio Kyoto (Premio da Fundación Inamori, Kyoto).
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- John Cage's Europeras (en inglés)
- John Cage en La Casa Encendida Arquivado 29 de outubro de 2007 en Wayback Machine. (en español)
- John Cage, el orden en el público aleatorio Arquivado 10 de novembro de 2007 en Wayback Machine. (en español)
- 4'33" (interpretado polo persoal de The Guardian)
- Other Minds Archive: John Cage entrevistado por Jonathan Cott (streaming)
- Other Minds Archive: John Cage y David Tudor en concierto, The San Francisco Museum of Art (16 de xaneiro de 1965) (streaming)
- Suite for Toy Piano (1948) interpretada por Margaret Leng Tan, Other Minds Music Festival 1999, Cowell Theater, San Francisco.
- Art of the States: John Cage tres traballos do compositor