Kvitøya
Kvitøxa (en galego: "Illa Branca") é unha illa deshabitada[1] no arquipélago Svalbard no océano Ártico, cunha superficie de 682 km². Atópase na parte máis oriental do Reino de Noruega. A Illa Vitoria e a posesión rusa máis próxima no Ártico, está situada só a 62 km ao leste de Kvitøxa.
| Kvitøya | |
|---|---|
 Localización da illa | |
 Mapa da illa | |
| Situación | |
| País |  Noruega |
| Arquipélago | Svalbard |
| Mar | Océano Ártico |
| Coordenadas | 80°09′05″N 32°35′37″L / 80.15139, -32.59361Coordenadas: 80°09′05″N 32°35′37″L / 80.15139, -32.59361 |
| Xeografía | |
| Xeoloxía | Illa continental |
| Superficie | 682 km² |
| Longura máxima | 42 km. |
| Largura máxima | 22´5 km. |
| Punto máis alto | 410 m. |
| Demografía | |
| Poboación | Deshabitada |
Xeografía editar
A illa está case completamente cuberta por Kvitøyjøkulen, unha capa de xeo cunha superficie de 705 km² cunha clásica cúpula en forma de reloxo de area, que lle deu o seu nome. As poucas áreas de terra libres de xeo teñen uns poucos quilómetros cadrados, moi áridas e rochosas, a máis grande é Andréeneset (véxase máis abaixo) na esquina suroeste da illa. Kvitøxa é parte da Reserva Natural Nordaust-Svalbard.
Historia editar
Kvitøxa descubriuna o holandés Cornelis Giles en 1707, e coñeceuse baixo o nome 'Giles Land' en mapas de diferentes formas, tamaños e posicións ao longo dos séculos. O nome actual foi dado polo baleeiro Johan Kjeldsen de Tromsø en 1876.
A illa foi o lugar de refuxio da expedición ártica en globo de 1897 organizada por S. A. Andrée. A expedición intentara sobrevoar o Polo Norte nun globo de hidróxeno, pero viuse forzado a baixar sobre a banquisa a 300 km ao norte de Kvitøxa o 14 de xullo, menos de tres días despois do seu lanzamento. Chegaron á illa a pé o 6 de outubro e asentáronse na única parte libre de xeo da illa, no que agora se chama Andréeneset, onde pereceron. O destino da expedición durante moitos anos foi un dos grandes misterios do Ártico, ata que os seus restos foron descubertos polo barco Bratvaag en 1930; máis de trinta anos despois, recuperáronse diarios, rexistros de observacións científicas e fotografías (placas negativas de vidro, que estiveran conxeladas e poderían revelarse). Os investigadores modernos sosteñen que os tres membros da expedición morreron dentro das dúas semanas de chegar á illa.
Un monumento conmemorativo dos tres homes, S. A. Andrée, N. Strindberg e K. Frænkel eríxese na illa. Outro monumento, colocado alí pola "expedición de Estocolmo" en 1997 para conmemorar o centenario do tráxico suceso, foi destruído deliberadamente por Svalbard, debido á súa construción ilegal.
Etimoloxía editar
A ortografía orixinal do nome en 1876 foi Hvidøen (dano-noruegués). Foi en 1927 cando se cambiou a Kvitøxa. Do mesmo xeito que outros nomes das illas e áreas árticas noruegesaas e antárticas, úsase a forma Nynorsk do noruegés no nome, a forma Bokmål sería *Hvitøyen ou *Hvitøxa.
Notas editar
- ↑ Só tres das illas das Svalbard (Spitsbergen, Bjørnøya e Hopen) teñen asentamentos permanentes. Svalbard: General Arquivado 05 de decembro de 2006 en Wayback Machine., Instituto Polar Noruego. Última actualización 27 de maio de 2004. (URL accedido 24 de xullo de 2006).
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Kvitøya  |