Intercambio de cromátides irmás
O intercambio de cromátides irmás (ICI ou, en inglés, SCE) é o intercambio de material xenético entre dúas cromátides irmás idénticas.
Descubriuse usando o método de tinguidura Giemsa nunha cromátide que pertence ao complexo das cromátides irmás antes da anafase da mitose. A tinguidura revelou que pasaban poucos segmentos á cromatide irmá que non estaban tinguidos. A tinguidura Giemsa pode tinguir grazas á presenza da base análoga da bromodesoxiuridina, que foi introducida na cromátide desexada.
A razón pola que se produce o intercambio entre cromátides irmás non se coñece pero é necesaria e usada para facer probas mutaxénicas de moitos produtos. A distribución normal é catro ou cinco intercambios de cromátides irmás por par cromosómico por mitose, mentres que de 14 a 100 intercambios non son normais e supoñen un perigo para o organismo. O intercambio de cromátides irmás é elevado en patoloxías como a síndrome de Bloom, con taxas de recombinación de ~10-100 veces por riba do normal, dependendo do tipo cellar.[1][2] Unha alta frecuencia de intercambio de cromátides irmás pode tamén estar relacionado coa formación de tumores.
O intercambio de cromátides irmás tamén se observou que é moi frecuente na enfermidade de Behçet B51(+) .[3]
Mitose editar
A recombinación mitótica no lévedo de xemación Saccharomyces cerevisiae é fundamentalemnte o resultado dos procesos de reparación do ADN que responden aos danos espontáneos e inducidos que ocorren durante o crecemento vexetativo.[4] (Tamén revisado por Bernstein e Bernstein, pp 220–221[5]). Para que as células de lévedos reparen os danos por recombinación homóloga, debe estar presente no mesmo núcleo unha segunda molécula de ADN que conteña homoloxía de secuencias coa rexión que debe ser reparada. Nunha célula diploide na fase G1 do ciclo celular, unha molécula dese tipo está presente en forma de cromosoma homólogo. Porén, na fase G2 do ciclo cellar (despois da replicación do ADN), está tamén presente unha segunda molécula de ADN homóloga: a cromátide irmá. As probas indican que, debido á especial relación de proximidade que teñen, as cromátides irmás non soamente son preferidas ás cromátides homólogas, máis afastadas, como substratos para a reparación recombinacional, senón que ademais teñen a capacidade de reparar máis danos no ADN que as homólogas.[6]
Meiose editar
Os xenomas dos organismos diploides en poboacións naturais son altamente polimórficos para as insercións e delecións. Durante a meiose as roturas de dobre febra que se forman dentro de rexións polimórficas deben ser reparadas por intercambio entre cromátides irmás en vez de por intercambio entre cromátides homólogas. Un estudo a nivel moleclar da recombinación durante a meiose en lévedos de xemación mostrou que os eventos de recombinación iniciados por rexións de roturas de dobre febra que carecen de secuencias correspondentes no homólogo non irmán son reparados eficazmente por recombinación entre cromátides irmás.[7] Esta recombinación ocorre coa mesma temporización que a recombinación entre homólogos, pero con rendementos reducidos (2 ou 3 veces) de moléculas de unións de Holliday. Este estudo e evidencias comparables procedentes doutros organismos (por exemplo o pavón[8]), indican que a recombinación entre cromátides irmás ocorre fundamentalmente durante a meiose e ata un terzo de todos os eventos de recombinación ocorren entre cromátides irmás, aínda que principalmente por unha vía que non implica intermediarios de unión de Holliday.[7]
Notas editar
- ↑ Langlois, R. G.; Bigbee, W. L.; Jensen, R. H.; German, J. (Jan 1989). "Evidence for increased in vivo mutation and somatic recombination in Bloom's syndrome.". Proc Natl Acad Sci U S A 86 (2): 670–4. Bibcode:1989PNAS...86..670L. PMC 286535. PMID 2911598. doi:10.1073/pnas.86.2.670.
- ↑ Kusunoki, Yoichiro; Hayashi, Tomonori; Hirai, Yuko; Kushiro, Jun-Ichi; Tatsumi, Kouichi; Kurihara, Takayuki; Zghal, Mohamed; Kamoun, Mohamed R.; Takebe, Hiraku; Jeffreys, Alec; Nakamura, Nori; Akiyama, Mitoshi (Jun 1994). "Increased rate of spontaneous mitotic recombination in T lymphocytes from a Bloom's syndrome patient using a flow-cytometric assay at HLA-A locus.". Jpn J Cancer Res 85 (6): 610–8. PMC 5919530. PMID 8063614. doi:10.1111/j.1349-7006.1994.tb02403.x.
- ↑ Ikbal M, Atasoy M, Pirim I, Aliagaoglu C, Karatay S, Erdem T (febreiro de 2006). "The alteration of sister chromatid exchange frequencies in Behçet's disease with and without HLA-B51". J Eur Acad Dermatol Venereol 20 (2): 149–52. PMID 16441621. doi:10.1111/j.1468-3083.2006.01386.x.
- ↑ Symington LS, Rothstein R, Lisby M (2014). "Mechanisms and regulation of mitotic recombination in Saccharomyces cerevisiae". Genetics 198 (3): 795–835. PMC 4224172. PMID 25381364. doi:10.1534/genetics.114.166140.
- ↑ Bernstein, C; Bernstein, H (1991). Aging, Sex, and DNA Repair. San Diego.: Academic Press. ISBN 978-0120928606.
- ↑ Kadyk LC, Hartwell LH (1992). "Sister chromatids are preferred over homologs as substrates for recombinational repair in Saccharomyces cerevisiae". Genetics 132 (2): 387–402. PMC 1205144. PMID 1427035. doi:10.1093/genetics/132.2.387.
- ↑ 7,0 7,1 Goldfarb T, Lichten M (2010). "Frequent and efficient use of the sister chromatid for DNA double-strand break repair during budding yeast meiosis". PLOS Biol. 8 (10): e1000520. PMC 2957403. PMID 20976044. doi:10.1371/journal.pbio.1000520.
- ↑ Peacock WJ (1970). "Replication, recombination, and chiasmata in Goniaea australasiae (Orthoptera:Acrididae)". Genetics 65 (4): 593–617. PMC 1212469. PMID 5518507. doi:10.1093/genetics/65.4.593.
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Sister chromatid exchange Medical Subject Headings (MeSH) na Biblioteca Nacional de Medicina dos EUA.