Emperador, Valencia

Emperador (ás veces referido como La Venta de l'Emperador, Llocnou d'Emperador ou La Venta) é unha localidade e municipio español situado na parte meridional da comarca da Horta Nord, na provincia de Valencia (Comunidade Valenciana). A 1 de xaneiro de 2016 contaba cunha poboación censada de 707 habitantes, cunha densidade de poboación de 23.566,67 hab/km².

Emperador, Valencia

Brasón
Localización
39°33′15″N 0°20′20″O
Estado	España
Comunidade autónoma	Comunidade Valenciana
Provincia	provincia de Valencia
Comarcas da Comunidade Valenciana	Horta Nord
Capital	Emperador (en)
Poboación
Poboación	717 (2023) (23.900 hab./km²)
Xeografía
Superficie	0,03 km²
Altitude	20 m
Comparte fronteira con	Museros (pt)
Santo padrón	Virxe do Rosario
Organización política
• Alcalde	Alberto Bayarri Remoli (en)
Identificador descritivo
Código postal	46135
Código INE	46117
ARGOS ID (en)	46117
Páxina web	emperador.es

Símbolos

O escudo de Emperador aprobouse oficialmente o 28 de marzo de 1988. A súa descrición heráldica é a seguinte:

Escudo cuadrilongo acabado en punta redonda. En el primer cuartel, en campo de azur, el caserón y la torre señorial de la mansión del Sr. Emperador, fundador del municipio. En el segundo cuartel, sobre campo de oro, los cuatro palos de gules. Al timbre, corona real abierta y a ambos lados de ésta, murciélagos volando de sable.

Xeografía

Está situado na zona nordés da Horta de Valencia. A superficie é completamente chaira e carece de cursos de auga. Con tan só 30 600 m², é o municipio máis pequeno de España. O termo municipal de Emperador está totalmente rodeado polo termo municipal de Museros.

O núcleo urbano sitúase á beira da estrada CV-3015, que é a súa vía principal, e 150 m ao oeste da CV-300, que conecta Valencia con Barcelona.

Historia

Até a segunda metade do século XVIII tan só era unha venda no camiño de Sagunto. Un comerciante valenciano chamado Agustín Emperador instalou en 1760 varias fábricas e talleres. En 1771 obtivo unha licenza para edificar vivendas e unha ermida, tras o que se construíu un palacio con torre e horto e continuou levantando vivendas até superar as 15. Entón, aténdose á xurisdición afonsina, solicitou o señorío do lugar, algo ao que se opuxeron tanto o Concello de Museros como o Comendador da Orde de Santiago. Finalmente, tras disputas e un xuízo ao que concorreu o Fiscal do Reino, o señorío foille concedido en 1778. O novo aristócrata só gozou uns meses das súas posesións, xa que morreu en novembro dese mesmo ano. Sucedeulle a súa irmá Luísa Emperador, que ampliou a ermida e en 1779 conseguiu unha real licenza para construír un forno de cocer pan. A poboación foi consolidándose paulatinamente e, dunha matrícula feita en 1809 resultan os seguintes edificios: "o palacio, a venda, dúas fábricas de augardente, carnicería, forno, unha casa de recreo, as casas do alcalde, do mestre, da mestra de costura, do cubeiro, do espadrilleiro, dúas casas de tecedores de lenzo e 13 de labregos e xornaleiros. En total 27 edificios, 35 veciños e 40 familias". En 1812, en plena Guerra da Independencia, as tropas francesas saquearon a ermida e levaron a imaxe titular da Virxe do Rosario.

Emperador en 1883.

En 1837, coa abolición dos señoríos, constituíuse en municipio independente coa denominación de Venta de l'Emperador, que quedou máis tarde no actual nome de Emperador.

En 1978 foi fusionado co municipio de Museros, de acordo co Real Decreto 581/1978. Con todo, a presión dos veciños foi tan forte que en 1984 o Tribunal Supremo fallou a favor das reivindicacións da vila, que volveu ser un municipio en 1985. Entre 2006 e 2009 case duplicou a súa poboación debido principalmente a unha promoción de 210 vivendas que empezaron a entregarse en 2007, esgotando así todo o chan urbanizable do municipio.

Demografía

Centro social de Emperador.

Evolución demográfica

1860	1900	1930	1960	1990	1992	1994	1996	1998	2000	2002	2004	2005	2009	2012	2016
167	172	175	192	182	159	163	188	192	210	221	260	295	586	615	707

Economía

No 2001, o 8 % dos ocupados dedicábanse á agricultura, especialmente no cultivo da laranxa; o 28 % e o 13 % dos empregados traballaban na industria e a construción respectivamente, e a metade dos traballadores activos (50 %) facíano no sector servizos.

Patrimonio

Ermida da Virxe do Rosario.

• Ermida da Virxe do Rosario: Trátase dunha construción sinxela cunha única fachada, a dous pés, quedando o resto do edificio lindando con outras edificacións. Dita fachada ten un só corpo, con porta de arco de descarga e, sobre ela, un nicho coa titular. A fachada remata con espadana de dobre oco e frontón triangular. O interior é dunha soa nave de 15 x 6 m. O teito é plafonado, existindo no seu centro un grande óvalo con escordadura de escaiola, no que aparece unha pintura da Virxe do Rosario executada ao redor do 1920.

• Edificio señorial: De estilo neoclásico e torre cadrada.

Cultura

• Festas patronais: Celébranse durante catro días en torno á primeira fin de semana de setembro, na honra á Virxe do Rosario e ao Cristo da Misericordia, co último día adicado a San Vicente Ferrer.