Economía do Perú
A economía do Perú é un reflexo da súa variada xeografía - un litoral árido, a Cordilleira dos Andes máis ao interior, e a selva Amazónica que se estende ata a fronteira con Colombia e o Brasil. O país ten abundantes recursos mineraIs nas rexións de montaña, e o seu litoral é rico en peixe[1]. Tradicionalmente, o país baseouse tradicionalmente na explotación, procesamento e exportación de recursos naturais, principalmente mineiros, agrícolas e pesqueiros. No entanto, nos últimos anos obsérvase unha moi importante diversificación e un notable crecemento en sectores como agroindustria, servizos e industrias lixeiras, con importante valor agregado[1].
| Economía do Perú | |
|---|---|
| Moeda | Nuevo sol |
| Organizacións comerciais de que fai parte | OMC, UNASUR, CAN, APEC, Mercosur (asociado) |
| Datos estatísticos[1] | |
| PIB | 325,4 mil millóns (2012) |
| Posición do PIB | 40ª no mundo[2] |
| Crecemento do PIB | 6% (2012) |
| PIB per cápita | 10 700 (2012) |
| PIB por sector | agricultura 7,8%, industria 33,9%, servizos 58,4% (2012) |
| Inflación | 3,6% (2012) |
| Poboación abaixo da limiar de pobreza | dato non dispoñíbel |
| Total da forza de traballo | 16.200.000 (2012) |
| Forza de traballo por sector | agricultura 0,7%, industria 23,8%, servizos 75,5% (2005) |
| Desemprego | 7,7% (2012) |
| Industrias | minería e refino de minerais, aceiro, fabricación de metais, extracción e refino de petróleo, gas natural e licuefacción de gas natural, pesca e procesamento de peixe, cemento, vidro, téxtil, vestiario, procesamento de alimentos, cervexa, refrescos, auga, máquinas, máquinas eléctricas , produtos químicos, mobles |
| Parcerías comerciais[1] | |
| Exportacións | 47,38 mil millóns (2012) |
| Produtos de exportación | cobre, ouro, chumbo, cinc, estaño, mineral de ferro, molibdeno, prata, petróleo cru e derivados, gas natural, café, espárragos e outros vexetais, froitas, roupas e téxtiles, fariña de peixe, peixes, produtos químicos, manufacturados de metal e máquinas, ligas |
| Principais mercados | República Popular da China 18,3%, Estados Unidos 15,2%, Canadá 11,4%, Xapón 5,4%, España 5,3%, Chile 4,8%, Corea do Sur 4,6%, Alemaña 4,1% (2011) |
| Importacións | 41,15 mil millóns (2012) |
| Principais produtos importados | petróleo e derivados, produtos químicos, plásticos, máquinas, vehículos, aparellos de TV en cor, pas, carregadeiras, teléfonos e equipamentos de telecomunicación, produtos de ferro e aceiro, trigo, millo, produtos de soia, papel, algodón, vacinas e medicamentos |
| Principais mercados | Estados Unidos 24,5%, República Popular da China 13,7%, Brasil 6,7%, Chile 5,9%, Ecuador 4,4%, Corea do Sur 4% (2011) |
| Finanzas públicas[1] | |
| Débeda externa | 38,91 mil millóns (2012) |
| Ingresos | dato non dispoñible |
| Gastos | dato non dispoñible |
A maioría dos peruanos vivían da explotación, transformación e exportación dos recursos naturais, da agricultura e dos servizos. As políticas de industrialización realizados nos 50, 60 e sobre todo os 70, baseados na substitución de importacións, tiveron un efecto pouco notable. A forte crise económica de finais dos 80, agudizou aínda máis os problemas, ata a aplicación dunha drástica política de apertura neoliberal e corrección das contas fiscais nos 90, o cal permitiu o crecemento económico do país.
Logo de máis de 15 anos de aplicación de devanditas medidas económicas, e fronte a unha economía mundial en expansión, empezaron a aparecer resultados positivos apoiados pola conxuntura internacional, pero tamén por un adecuado ordenamento nas contas internas: a economía creceu máis de 4% ao ano entre o 2002 e o 2006, cunha taxa de cambio estable e unha baixa inflación. O crecemento saltou para 9% ao ano entre o 2007 e 2008, axudado por álzaa dos prezos internacionais dos metais e as agresivas políticas de liberalización[1]. As exportacións fixérono en máis de 27% chegando a US$31,500 millóns, o investimento privado e pública alcanzou o 21% do PIB, as reservas internacionais netas (incluído o ouro) chegaron aos US$35,131 millóns, os ingresos do Estado por recadación de impostos aumentaron en 33%, a débeda respecto ao PIB reduciuse fortemente do 50% o 2000 ao 24% o 2008, e o orzamento nacional creceu en 50% nos últimos cinco anos, ata chegar aos US$32,500 millóns. Con todo, o 2009 houbo unha caída do crecemento para 1%, como resultado da recesión mundial. O rápido crecemento do país axudou a reducir en 15% a pobreza desde o 2002, a pesar do desemprego permanecer alto[1].
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "The World Factbook". Arquivado dende o orixinal o 05 de novembro de 2016. Consultado o 27 de abril de 2013.
- ↑ CIA. "Real GDP (purchasing power parity)". The World Factbook (en inglés).