Delta J
Foguete espacial dos Estados Unidos.
O Delta J foi un foguete espacial dos estadounidense en servizo en 1968.[1][2]
| Delta J | |
|---|---|
 | |
| Función | Lanzador espacial lixeiro |
| país de orixe | Estados Unidos[1] |
| Tamaño | |
| altura | 31,0 m[1] |
| diámetro | 2,44 m[1] |
| masa | 69.497 kg[1] |
| Etapas | 3[1] |
| Carga {{{to}}} | |
| masa | 260 kg[1] |
| foguetes derivados | |
| Familia | Delta[1] |
| Lanzamento históricos | |
| Estado | Retirado en 1968[1][2] |
| Sitios | Base da Forza Aérea en Vandenberg |
| Total de lanzamentos | 1 |
| exitosos | 1 |
| Voo inaugural | 4 de xullo de 1968[1][2] |
| Acelerarores – Castor 2[1] | |
| altura | 6,04 m[1] |
| diámetro | 0,79 m[1] |
| masa baleiro | 695 kg[1] |
| masa cheo | 4424 kg[1] |
| impulsado por | 1 TX-354-3[1] |
| potencia máxima | 258,915 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 232 s (a nivel do mar), 262 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Primeira etapa – Delta Thor TA[1] | |
| altura | 18,41 m[1] |
| diámetro | 2,44 m[1] |
| masa baleiro | 3175 kg[1] |
| masa cheo | 49.442 kg[1] |
| impulsado por | 1 MB-3-3[1] |
| potencia máxima | 866,710 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 256 s (a nivel do mar), 290 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
| Segunda etapa – AJ10-118E[1] | |
| altura | 6,28 m[1] |
| diámetro | 1,40 m[1] |
| masa baleiro | 785 kg[1] |
| masa cheo | 6009 kg[1] |
| impulsado por | 1 AJ10-118E[1] |
| potencia máxima | 35,098 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 278 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Ácido nítrico e UDMH[1] |
| Terceira etapa – Burner 2[1] | |
| altura | 0,84 m[1] |
| diámetro | 0,66 m[1] |
| masa baleiro | 116 kg[1] |
| masa cheo | 774 kg[1] |
| impulsado por | 1 Star 37[1] |
| potencia máxima | 43,551 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 285 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Características editar
O Delta J foi un foguete lixeiro da familia de foguetes Delta que foi usado unha única vez en 1968 para lanzar o satélite Explorer 38.[1][2]
Historial de lanzamentos editar
| Voo[1][2] | Data[1][2] | Rampla de lanzamento[1][2] | Carga[1][2] | Resultado[1][2] | Notas[1][2] |
|---|---|---|---|---|---|
| 476/D-47 | 4 de xullo de 1968 | Rampla SLC-2E da Base Vandenberg | Explorer 38 | Éxito | Primeiro e único voo dun Delta J. |
Notas editar
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 1,50 1,51 1,52 Mark Wade (2011). "Delta J" (en inglés). Consultado o 6 de xullo de 2012.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Delta-J" (en inglés). Consultado o 6 de xullo de 2012.