A chicha é unha bebida fermentada (alcohólica) ou non fermentada de América Latina, orixinaria da rexión dos Andes e da Amazonia.[1] Tanto no período anterior e posterior á conquista española, a bebida de millo (chicha de jora) feita a partir dunha variedade domesticada de millo, é a forma máis común de chicha.[1] Porén, a chicha tamén é realizada cunha gran variedade doutras plantas silvestres e de cultivo, incluíndo, entre outras, a quinoa (Chenopodium quinia), a kañiwa (Chenopodium pallidicaule), o cacahuete, a mandioca, a froita de palma, a pataca, a Oxalis tuberosa e a chañar (Geoffroea decorticans).[1] Existen multitude de variedades rexionais da chicha.[2] No Imperio Inca, a chicha tiña usos cerimoniais e rituais.[3]

Chicha servida durante a festa do Huán, unha celebración muisca do solsticio de inverno no Templo do Sol en Sogamoso, Boyacá, Colombia.

Notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 Frances M. Hayashida (2015). "Chicha". En Karen Bescherer Metheny; Mary C. Beaudry. Archaeology of Food: An Encyclopedia. Rowman & Littlefield. pp. 97–98. ISBN 9780759123663. 
  2. "Chicha - An Andean Identity". Ohio State University. Consultado o 16 de novembro de 2019. 
  3. Malpass, Michael Andrew (1996). Daily Life in the Inca Empire. Greenwood Publishing Group. pp. 77, 107–11, 131. ISBN 9780313293900. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Morris, C. "Maize Beer in the Economics, Politics, and Religion of the Inca Empire" in Fermented Food Beverages in Nutrition, eds. Clifford F. Gastineau, William J. Darby e Thomas B. Turner (1979), pp. 21–35.
  • Super, John C. Food, Conquest, and Colonization in Sixteenth-Century Spanish America. 1988.
  • Vázquez, Mario C. "La chicha en los países andinos," América Indígena 27 (1967): 265-82.