Casimir Tollet
Casimir Tollet, nado o 15 de agosto de 1828 en Sandillon (Loiret)[1] e finado o 21 de marzo de 1899[2] en París, foi un enxeñeiro francés, coñecido polos seus logros na arquitectura hixienista en cuarteis e hospitais. Deseñador do sistema Tollet, baseado no aerismo para combater o miasma, quixo construír edificios hospitalarios suburbanos suxeitos aos coñecementos médicos actuais sobre o contaxio. A través de diversos escritos, tamén traballou como historiador da arquitectura hospitalaria.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | agosto de 1828  Sandillon, Francia |
| Morte | 21 de marzo de 1899 (70 anos) París, Francia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeiro |
Premios | |
Biografía editar
En 1882, acometeu a construción do Hospital Civil e Militar de Montpellier, Hospital Civil e Militar de Saint-Eloi tamén chamado Hospital Suburbano ou Novo Hospital de Saint-Éloi[3] que foi rematado e inaugurado polo presidente Sadi Carnot en 1891.[4] En 1890, foi encomendada a construción do hospital Saint Auban-Moët en Épernay.
En 1889 gañou un premio na décima Exposición Universal de París[5] onde estivo presente no Pavillon de l'Hygiène. Tamén foi historiador da arquitectura hospitalaria, e ao final da súa carreira publicou dúas obras importantes “Os hospitais modernos no século XIX”, 1889 e “Os edificios hospitalarios dende a súa orixe ata os nosos días” en 1892. Experimentou dificultades económicas ao final da súa vida ata que morreu en 1899.
Sistema Tollet editar
Orixes editar
Ata os descubrimentos de Pasteur, a ciencia médica baseábase en Hipócrates, quen propoñía o aire, a auga e o solo como factores das epidemias, atribuíndo enfermidades como o cólera e a peste ao miasma (aire malo). A pesar dos descubrimentos de Pasteur, que estableceu no transcurso da década de 1860 a relación entre o xerme e a enfermidade (o termo microbio apareceu en 1878), a construción de hospitais ao longo do século XIX inspirouse no informe da Academia de Ciencias de Jacques Tenon. Tenon tras o incendio de parte do Hôtel-Dieu asegura que o deseño dos hospitais debe ter como obxectivo loitar contra o miasma, os factores de contaxio e a contaminación. Tollet, en liña con Tenon, deseñou o hospital como unha máquina de curación grazas á circulación de aire que caza os miasmas, de aí o termo aerismo. Esta arquitectura “pneumática” é un elemento de curación: “A arquitectura comparte e mesmo asume o poder médico”.[6]
O sistema Tollet nas políticas de hixiene da Terceira República editar
A arquitectura hixienista foi desenvolvida primeiro en cuarteis e hospitais, logo tratou escolas, vivendas insalubres, vivendas baratas e hixiene masiva. No 1878, Émile Cacheux publicou unha serie de libros sobre a vivenda dos traballadores. El mesmo construíu vivendas de baixo custo e distribuíu outros modelos de construción, en particular “os primeiros tipos de vivendas obreiras estandarizadas construídas con materiais modernos que existían naquel momento, como o sistema Tollet, baseábanse no emprego de formas oxivais de ferro cunha T separada 1 metro e que tiña 50 cm de eixe a eixe”.[7]
O doutor en medicina Aimé Riant publicou en 1874 un tratado titulado: “A hixiene escolar, influencia da escola na saúde dos nenos”. Nas edicións de 1880 e 1884 deste tratado preséntanse novidades para a construción escolar “Entre estas, destaca a aplicación do sistema Tollet a centros de ensino con edificios con armazón de ferro de forma oxival.[7]
Xa en 1881, como demostra a cabeceira das cartas da Société Anonyme de Constructions, Système Tollet, Casimir Tollet contemplaba múltiples destinos para as súas construcións: cuarteis, hospitais, hospicios, maternidades, ambulancias, escolas, institutos, igrexas, etc. cuadras, cuarteis móbiles, vivendas obreiras e agrícolas, matadoiros, mercados, peiraos, pendellos, pequenos postos, casetas de garda, etc. Deseñou todas as variacións técnicas e prácticas das teorías aeristas tomadas en moitos campos e neste foi un actor importante na corrente hixienista do século XIX e o seu sistema tivo sona internacional.
Notas editar
- ↑ Arquivos deLoiret, acta de nacemento n°30, 88 / 147
- ↑ Arquivos de Paris, acta de defunción n°541, 23 / 31
- ↑ "Les hôpitaux au XIXe siècle : études, projets, discussions et programmes relatifs à leur construction". gallica.bnf (en francés). Consultado o 2022.
- ↑ Dumas, Robert (2005). Histoire des hôpitaux Saint-Eloi et Guy de Chauliac à Montpellier. Sauramps Médical. ISBN 2-84023-417-3.
- ↑ "Exposition universelle internationale de 1889 à Paris - Hygiène, assistance publique et eaux minérales". cnum.cnam.fr (en francés). Consultado o 2022.
- ↑ Foucart, Bruno (1981). Au paradis des hygiénistes : l'architecture hospitalière au xixe siècle (en francés).
- ↑ 7,0 7,1 Chevallier, Fabienne. Le Paris moderne : Histoire des politiques de l'hygiène (1855-1898). ISBN 978-2-7535-1023-4.