Beatriz dos Países Baixos

A Súa Alteza Real
Beatriz dos Países Baixos
	;
Nome orixinal	(nl) Beatrix Wilhelmina Armgard
Biografía
Nacemento	31 de xaneiro de 1938 (86 anos); Palácio Soestdijk, Países Baixos (pt)
King of the Netherlands (en)
	30 de abril de 1980 – 30 de abril de 2013 ; ← Xuliana dos Países Baixos – Guillerme Alexandre de Orange-Nassau →
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino dos Países Baixos
Relixión	Igreja Protestante na Holanda (pt)
Educación	Universidade de Leiden
Cor dos ollos	Azul
Actividade
Ocupación	monarca (1980–2013), aristócrata
Período de actividade	1953 - 2010
Membro de	Club de Roma (membro honorário (pt) ) ; Brotherhood of Saint Christopher of Arlberg (en)
Lingua	Lingua neerlandesa e lingua inglesa
Outro
Título	Princesa (2013–); King of the Netherlands (en) (1980–2013); Princesa (1938–); Princess of the Netherlands (en) (1938–1980); Princesa (1938–)
Familia	Casa de Orange-Nassau
Cónxuxe	Prince Claus of the Netherlands (1966–2002), morte do cónxuxe
Fillos	Guillerme Alexandre de Orange-Nassau, Prince Friso of Orange-Nassau, Constantino dos Países Baixos (pt)
Pais	Prince Bernhard of the Netherlands e Xuliana dos Países Baixos
Irmáns	Irene dos Países Baixos (pt) , Margarida dos Países Baixos (pt) e Cristina dos Países Baixos (pt)
Parentes	Vitoria de Suecia (afillado)
	Premios (2012) Dutchman of the Year (en) ; (18 de xuño de 2008) Ordem de Vytautas o Grande (pt) ; (21 de maio de 2007) Gran Cruz da Orde da Dobre Cruz Branca Concedido por Ivan Gašparovič, Presidente de Eslovaquia; (2005) Honorary doctor of Leiden University (en) ; (16 de maio de 1996) Premio Carlomagno; (14 de maio de 1990) Gran Cruz con Colar da Orde da Rosa Branca de Finlandia; (1 de marzo de 1983) Gran Cruz Especial da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña; (1982) Cadea Real Victoriana; (1979) Order of Gabriela Silang (en) ; (29 de outubro de 1975) Orde do Elefante; Orde Suprema do Crisantemo con colar; Orde do Salvador; Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro; Orde da Dannebrog; Orde da Aguia Branca; Order of the Yugoslavian Great Star (en) ; Orde das Tres Estrelas, 1ª Clase; Orde da Cruz do Sur; Cabaleiro da Gran Cruz con colar da Orde do Mérito da República Italiana; Gran Cruz da Orde El Sol do Perú; Orde da Estrela de Romanía; Grande Estrela da Condecoración por Servizos á República de Austria; Gran Colar da Orde do Infante Don Henrique ;
	Sinatura

Beatriz dos Países Baixos (Beatrix Wilhelmina Armgard van Orange-Nassau), nada en Baarn o 31 de xaneiro de 1938, foi a raíña do Reino dos Países Baixos entre o 30 de abril de 1980 e o 30 de abril de 2013, cando abdicou en favor do seu fillo Guillerme Alexandre. Filla da raína Xiana e o príncipe Bernardo, desde a súa abdicación é Princesa dos Países Baixos, Princesa de Orange-Nassau e Princesa de Lippe-Biesterfeld.

En 1940 Beatriz e o resto da familia real marchou ao exilio trala invasión alemá dos Países Baixos. Trala liberación (1945) volveu ao país. O 28 de xaneiro de 2013 anunciou a súa decisión de abdicar o 30 de abril, trixésimo terceiro aniversario da súa investidura real, a favor do herdeiro, o seu fillo o príncipe Guillerme Alexandre dos Países Baixos.^[1]

Traxectoria editar

Infancia e xuventude editar

A raíña Beatriz é filla da raíña Xiana dos Países Baixos e do príncipe Bernardo de Lippe-Biesterfeld. Os seus padriños son o rei Leopoldo III de Bélxica, o Duque Adolfo de Mecklenburg-Schwerin (irmán do príncipe Henrique, o seu avó materno), a princesa Alicia, condesa de Athlone e Allene, condesa de Kotzebue. É descendente directa de Sofía, Electora de Hannover, a través da súa neta Ana, princesa real de Orange (1709-1759). Ao ser descendente de Sofía podería reclamar a nacionalidade británica baseada no Acta de Naturalización de Sofía de 1705, xa que naceu antes de que fose abolida en 1948.

Cando a raíña era unha nena, a familia real holandesa tivo que fuxir cando Alemaña invadiu os Países Baixos ao comezo da segunda guerra mundial, trasladándose ao Reino Unido en maio de 1940 e posteriormente a Otava, Canadá. Durante o seu exilio viviu nunha residencia de Stornoway, a residencia oficial de líder da oposición no Canadá.

Asistiu á gardaría e á escola pública Rockcliffe Park. Ao seu regreso aos Países Baixos, continuou a súa educación primaria en De Werkplaats en Bilthoven. En abril de 1950, matriculouse no Incrementum, unha parte do Baarnsch Lyceum, onde en 1956 graduouse en artes e clásicos.

O 31 de xaneiro de 1956, a princesa celebrou o seu 18º aniversario. Desde esa data, segundo a Constitución dos Países Baixos, debía estar preparada para asumir a súa posición real, chegado o momento. Nese momento a súa nai enviouna ao Consello de Estado. A princesa Beatriz comezou os seus estudos universitarios ese mesmo ano na Universidade de Leiden. No seu primeiro ano na universidade asistiu a cursos de socioloxía, xurisprudencia, economía, historia política e dereito constitucional. Ao longo dos seus estudos tamén asistiu a cursos sobre a cultura de Suriname e as Antillas Holandesas, a Constitución dos Países Baixos, asuntos internacionais, historia e dereito europeo. Mentres se atopaba na universidade, a princesa visitou varias organizacións europeas e internacionais en Xenebra, Estrasburgo, París e Bruxelas. Tamén foi unha socia activa das Mulleres de Leiden, unha asociación estudantil. No verán de 1959 superou o seu exame preliminar na carreira de dereito, obtendo o seu título en xullo de 1961.

Carreira política e matrimonio editar

A súa aparición na escena política foi case inmediatamente marcada pola controversia. En 1965 a princesa Beatriz comprometeuse co aristócrata alemán Claus von Amsberg, un diplomático que traballaba para o ministerio de Exteriores de Alemaña. O seu matrimonio provocou manifestacións e protestas no día da voda o 10 de marzo en Ámsterdan, provocadas porque o príncipe Claus servira nas Mocidades Hitlerianas e na Wehrmacht e polo tanto, unha parte da poboación holandesa asociábao co nazismo alemán. Entre as protestas xurdiu o memorable slogan Quero que me devolvan a miña bicicleta, unha referencia ao período de ocupación alemá durante a segunda guerra mundial, cando os soldados ocupantes confiscaron as bicicletas holandesas. Unha bomba de fume foi botada contra a carruaxe nacional por un grupo de alborotadores, provocando un violento enfrontamento coa policía. Con todo, a medida que pasaba o tempo, o príncipe Claus converteuse nun dos membros máis populares da familia real holandesa e a súa morte no ano 2002 foi moi lamentada.

Novos disturbios producíronse o 30 de abril de 1980, durante a investidura (os soberanos dos Países Baixos non son coroados como tales) da raíña Beatriz. Algunhas persoas, principalmente anarquistas, utilizaron a ocasión para protestar contra as malas condicións para atopar fogar nos Países Baixos e contra a monarquía en xeral. Os choques coa policía e as forzas de seguridade foron brutais e violentos. Estes incidentes reflectiríanse na literatura contemporánea holandesa nos libros de A.F. Th van der Heijden.

Co príncipe Claus von Amsberg tivo tres fillos:

Guillerme Alexandre (en neerlandés, Willem-Alexander; nado en 1967), casado desde 2002 con Máxima Zorreguieta.
Xoán Friso (en neerlandés, Johan Friso, nado en 1968), casado desde 2004 con Mabel Wisse Smit.
Constantino Cristovo (en neerlandés, Constantijn Christof; nado en 1969) casado desde 2001 con Laurentien Brinkhorst.

Reinado editar

O 29 de abril de 1980, Beatriz subiu ao trono trala abdicación da súa nai, a raíña Xiana. Asumiu o seu papel como raíña con máis formalidade e profesionalidade que a súa nai. Aínda que a monarquía holandesa segue sendo extremadamente popular, recentemente moitos medios de comunicación criticaron á familia real, publicando moitas historias escandalosas similares ás que afectaron á monarquía británica nas últimas décadas. Moitos holandeses consideran á monarquía máis como un símbolo estético que como unha institución que xogou e xoga un papel importante na sociedade holandesa. Como resultado, a principal preocupación da raíña Beatriz na actualidade é manter á monarquía como unha institución moderna e eficiente, e sobre todo, en sintonía cos desexos do pobo holandés.

Como raíña, Beatriz dispón de maior poder que a maioría dos monarcas europeos. En temas nacionais non adoita pronunciarse politicamente, con todo, a raíña destaca nas relacións internacionais. Nunha ocasión ameazou con destituír a un ministro do goberno se rexeitaba a súa petición de abrir unha embaixada holandesa en Xordania.

O 6 de outubro de 2002 o príncipe Claus, esposo da raíña, morreu logo dunha longa enfermidade. Un ano e medio despois a súa nai, a raíña Xiana, morreu logo dunha longa loita contra a demencia senil, mentres o seu pai, o príncipe Bernardo sucumbía de cancro en decembro de 2004.

A raíña Beatriz raramente é mencionada directamente na prensa, xa que o servizo de información do goberno (Rijksvoorlichtingsdienst) condiciona as entrevistas a que non sexa citada expresamente. Esta norma foi introducida pouco logo da inauguración deste servizo, para protexela de complicacións políticas que puidesen xurdir de expresións fóra de contexto. Con todo, esta norma non se aplica ao seu fillo, o Príncipe Guillerme Alexandre dos Países Baixos.

O 8 de febreiro de 2005 Beatriz recibiu un doutoramento honorario da Universidade de Leiden. Nun xesto extraordinario, aceptouno, xa que normalmente non adoita aceptar este tipo de distincións. No seu discurso de aceptación reflectiu o seu período como raíña durante 25 anos.^[2]

O 29 de abril e o 30 de abril de 2005 celebrou o 25º aniversario do seu reinado. Foi entrevistada na televisión holandesa, celebrouse un concerto en Dam Square en Ámsterdan e houbo unha gran celebración na Haia, a sede do goberno do país.

O 28 de xaneiro de 2013 anunciou a súa decisión de abdicar o 30 de abril, coincidindo co trixésimo terceiro aniversario da súa investidura real, a favor do herdeiro, o seu fillo o príncipe Guillerme Alexandre de Orange-Nassau.^[1]