Ja'far al-Sadiq
Jaʿfar ibn Muḥammad aṣ-Ṣādiq (en árabe: جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ٱلصَّادِقُ), nado en Medina o 23 de abril de 702[1] e finado na mesma cidade o 14 de decembro de 765, foi un estudoso e científico musulmán do século VIII[2] coñecido como Imam Ja‘far al-Ṣādiq ou simplemente as-Sadiq (o Veraz). Está considerado Imam e fundador da escola de xurisprudencia Ja'fari by Twelver por xiísmo ismailí e a principal figura nas escolas Hanafi e Maliki da xurisprudencia sunnita.[3] Era descendente do califa Ali e de Fatimah, filla de Mahoma por parte do seu pai, Muhammad al-Baqir, e de Abu Bakr as-Siddiq a través de Muhammad ibn Abu Bakr por parte da súa familia materna, Umm Farwah bint al-Qasim. Muhammad ibn Abi Bakr foi criado por Ali, mais non era fillo del.[4] Ali adoitaba dicir: "Muhammad Ibn Abu Bakr é o meu fillo, mais pola liñaxe de Abu Bakr".[5] Al-Sadiq foi o sexto Imam para os Twelvers, está recoñecido pola maioría do xiísmo como Imam, e é venerado no sunnismo como transmisor de hadiths, e polo tanto prominente ulema, e un místico para o sufismo. A pesar do amplo rango de atribucións en numerosas disciplinas relixiosas, non se conservan escritos producidos por Ja'far.[6]
Al-Sadiq herdou a posición de imán do seu pai na súa trintena. Como imán xiíta, al-Sadiq permaneceu alleo dos conflitos políticos que envolvían a rexión, evitando as moitas peticións de apoio que recibía dos rebeldes. Foi vítima de certo acoso dos califas abásidas e foi finalmente, segundo os musulmáns xiítas, envelenado por orde do califa Al-Mansur. Ademais da súa conexión coas escolas sunnitas de xurisprudencia,[7] foi unha figura significativa na formulación da doutrina xiíta. As tradicións conservadas de al-Sadiq son máis numerosas que todos os hadiths rexistrados de todos os demais imáns combinados.[8] Como fundador da xurisprudencia Ja'fari, al-Sadiq tamén elaborou as doutrinas de Nass (designación inspirada pola divindade de cada imán polo imán previo) e de Ismah (infalibilidade dos imáns), ademais da Taqiyyah.[9][10]
A cuestión da sucesión despois da morte de al-Sadiq foi causa da división entre o xiísmo que consideraba o seu fillo máis vello, Isma'il (que morrera antes que o seu pai) como o seguinte imán, e os que crían que o seu terceiro fillo Musa al-Kadhim era o imán. O primeiro grupo pasou a ser coñecido como ismailís e o segundo, maior, foi denominado Ja'fari ou Twelvers.[11][12]
Notas editar
- ↑ Gleaves, Robert. "JAʿFAR AL-ṢĀDEQ i. Life". Encyclopedia Iranica. Consultado o 22 de febreiro de 2015. Segundo Gleaves, a maioría das fontes dan 702 como o ano do seu nacemento, mais algúns dan 699 e outros 705.
- ↑ Jaffer-as-sadiq, Imam (3 de novembro de 2015). The Great Muslim Scientist and Philosopher Imam Jafar Ibn Mohammed As-Sadiq (as. CreateSpace Independent Publishing Platform. ISBN 9781519104762 – vía Google Books.
- ↑ Dissent on Core Beliefs: Religious and Secular Perspectives. Cambridge University Press. 2015. p. 142. ISBN 9781107101524.
- ↑ علامه مجلسی. بحارالانوار 47. p. 5.
- ↑ ابن ابی الحدید. شرح نهج البلاغه 6. p. 53.
- ↑ Gleaves, Robert (5 de abril de 2012). "JAʿFAR AL-ṢĀDEQ ii. Teachings". Encyclopedia Iranica. Consultado o 2015.
- ↑ Abdullah Anik Misra (14 de setembro de 2012). "Was Imam Ja'far al-Sadiq Sunni or Shi'i?". Islamqa.org. Consultado o 18 de maio de 2018.
- ↑ Tabatabai, Sayyid Muhammad Husayn (1997). Shi'ite Islam. traducido por Seyyed Hossein Nasr. SUNY press. pp. 68–69,179–181. ISBN 0-87395-272-3.
- ↑ Haywood, John A. "Jaʿfar ibn Muḥammad". Encyclopædia Britannica. Consultado o 2015.
- ↑ Tabåatabåa'åi, Muhammad Husayn (1981). A Shi'ite Anthology. seleccionado e con prólogo de Muhammad Husayn Tabataba'i; tradución e notas de William Chittick; baixo a dirección e con introdución de Hossein Nasr. State University of New York Press. pp. 9–11, 42–43. ISBN 9780585078182.
- ↑ Campo, Juan E. (2009). Encyclopedia of Islam (Encyclopedia of World Religions). USA: Facts on File. pp. 386, 652, 677. ISBN 978-0-8160-5454-1.
- ↑ Armstrong, Karen (2002). Islam, A Short History. Modern Library; Rev Upd Su edition. pp. 56–57, 66. ISBN 978-0812966183.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Muhammed Al-Husain Al-Mudaffar, Imam Ja'far al-Sadiq.
- Sayyid Mahdi as-Sadr, THE AHLUL-BAYT Ethical Role-Models.
- Mohammad Hussein il Adeeb, The Brief History of the Fourteen Infallibales.
- Fahd, Toufic (1968). "Ğa'far aṣ-Ṣâdiq et la Tradition Scientifique Arabe [Ja'far aṣ-Ṣâdiq and the Arabic Scientific Tradition]". En Fahd, Toufic. Le Shî'isme Imâmite. Colloque de Strasbourg (6–9 de maio de 1968) (en francés). París: Presses Universitaires de France. pp. 131–142.