Xurxo Souto
Xurxo Manuel Souto Eiroa, máis coñecido como Xurxo Souto, nado na Coruña o 25 de xullo de 1966, é escritor, músico, locutor galego.[1]
-1_(cropped).jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de xullo de 1966 (58 anos) A Coruña, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, acordeonista, actor, cantante, músico, locutor |
| Instrumento | Acordeón |
    | |
Traxectoria
editarLicenciado en Filoloxía Clásica pola Universidade de Santiago de Compostela. Foi o líder e vocalista da banda de rock Os Diplomáticos de Monte-Alto entre 1990 e 2001, e gran difusor da música galega de agora e sempre. Outra das súas facetas a destacar é a de escritor. Ademais de ter sete libros publicados, ten colaborado con artigos en diferentes publicacións, como a revista Bravú.
Dende 1986 comezou a traballar en diversos programas de radio en galego, sendo o máis coñecido e lonxevo A tropa da tralla, xunto a Aberto por reformas e Mil ribeiras, na Radio Galega. Desde outubro de 2005 até abril de 2009 foi Director de Programas desta emisora. Tamén participou en Sitio Distinto (Antón Reixa) e o Luar da TVG.[2]
No eido audiovisual dirixiu a serie de programas Repichoca, sobre música popular, para a TVE en Galicia; a película documental Pucho Boedo, un crooner na fin do mundo e o documental Dos gaiteiros do mar.
Alén de Os Diplomáticos de Monte-Alto, tocou -voz e acordeón- no conxunto Os Tres Trebóns e mais en Banda Xangai.
En outubro de 2003 participou, xunto con Manuel Rivas, na reinauguración[3] da emisora comunitaria Cuac FM (A Coruña), da que ambos se converteron en padriños e socios de honra.
Tamén traballou como actor en producións galegas como a serie de éxito Mareas vivas ou o telefilme Entre bateas, de Jorge Coira.
Foi colaborador do periódico coruñés La Opinión e participou, como socio promotor, no nacemento do xornal Nós Diario, no que fai parte do seu consello de administración.
Foi profesor de secundaria no IES Xesús Taboada Chivite de Verín, no IES Val de Tea de Ponteareas e en 2022 no IES Gregorio Fernández de Sarria.[4]
Bibliografía
editarNarrativa
editar- A tralla e a arroutada (1995). Vigo: Xerais, Col. Ferros. 131 páxs. ISBN 84-7507-929-6.
- Fumareu (1997). Vigo: Xerais, Col. Ferros. ISBN 9788483021378 (2ª).
- O retorno dos homes mariños (1999). Vigo: Xerais. Reeditado en 2021: 144 páxs. ISBN 978-84-9121-819-7. ePub: ISBN 978-84-9121-816-6.
- Tres trebóns (2005). Vigo: Xerais. 160 páxs. ISBN 978-84-9782-327-2. 5 relatos.
- Contos do mar de Irlanda (2014). Vigo: Xerais. 328 páxs. ISBN 978-84-9914-699-7. eBook: ISBN 978-84-9914-725-3 (6ª ed.).
- Cuentos del mar de Irlanda (2016). Pulp Books.[5]
- A gran travesía de Chiruca Macallás (2018). Xerais. 160 páx. ISBN 978-84-9121-447-2.[6]
Ensaio
editar- Contos da Coruña (2001). Vigo: Xerais, Crónica, Memoria.[7] 264 páxs. ISBN 978-84-9782-633-4 (6ª ed.).
- Pangalaica (2020). Vigo: Galaxia. Recompilación de artigos publicados en Nós Diario. 96 páxs. ISBN 978-84-9151-561-6.
Obras colectivas
editar
- O mar de adentro (1990). Edicións do Dragón.
- Unha liña no ceo (58 narradores galegos 1979-1996) (1996). Vigo: Xerais. Relato.
- A aldea terremota (1998). COAG. Relato.
- Mini-relatos (1999). Libraría Cartabón. Relato.
- Materia prima (2002). Vigo: Xerais. Relato.
- Narradio: 56 historias no ar (2003). Vigo: Xerais. Relato.
- Manuel María: fotobiografía sonora (2005). Ouvirmos. Ensaio.
- Cartafol poético para Alexandre Bóveda (2006). Espiral Maior. Poesía.
- Polifonías II. Voces poéticas contra a violencia de xénero (2007). Espiral Maior. Poesía.
- Celso Emilio Ferreiro. Fotobiografía sonora (2008). Ouvirmos. Ensaio.
- Lois Pereiro: fotobiografía sonora (2010). Ouvirmos. Ensaio.
- A terra queima (2013). Vigo: Xerais. 56 páxs. Infanto xuvenil. ISBN 978-84-9914-560-0.
Premios
editar- 2010: Premio Leixaprén pola promoción da lingua galega.
- 2014: Premio Irmandade do Libro ao mellor libro de 2014, por Contos do mar de Irlanda.[8]
- 2019: Premio Facer País da Asociación Val do Láncara.[9]
- 2019: Arrraiano Maior.[10]
- 2021: Bos e xenerosos (con Elena Ferro e Henrique Peón), Fundación Eduardo Pondal.[11]
Notas
editar- ↑ "Pangalaica. Recortes poderosos. Talento e ruta". Editorial Galaxia. Consultado o 2022-03-07.
- ↑ "Xurxo Souto, un personaje polifacético". fedellando. Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2022. Consultado o 7 de marzo de 2022.
- ↑ Manolo Rivas e Xurxo Souto apadriñaron a inauguración da emisora Cuac FM que emite a través do 103.4 para A Coruña e a súa área de influencia Arquivado 11/7/2011, en Wayback Machine. (en castelán). Metamedia.
- ↑ Lugo, El Progreso de (2022-03-05). "Xurxo Souto: "Cantamos en grego e en latín nas clases"". El Progreso de Lugo. Consultado o 2022-03-07.
- ↑ "Cuentos del mar de Irlanda". datos.bne.es (en castelán). Consultado o 4/7/2019.
- ↑ "Ficha do libro en Xerais". xerais.gal.
- ↑ "Ficha do libro Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2022-03-07.
- ↑ Diario, Nós. "“Contos do mar de Irlanda” de Xurxo Souto, libro do ano nos Premios Irmandade". Nós Diario. Consultado o 2022-03-07.
- ↑ "Xurxo Souto recibirá o Premio Facer País da Asociación Val do Láncara pola súa difusión da cultura galega entre a mocidade". Diputación de Lugo. Consultado o 2022-03-07.
- ↑ Redacción (9/8/2019). "Xurxo Souto xa é Arraiano Maior". laregion.es (en castelán). Consultado o 21/11/2020.
- ↑ culturagalega.org (2021-08-06). "A Fundación Pondal outorgoulles o seu recoñecemento honorífico". culturagalega.org. Consultado o 2022-03-07.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Xurxo Souto  |