Xosé Cermeño
guionista, director e escritor galego
Xosé Carlos Cermeño Baraja, coñecido como Xosé Cermeño, nado na Coruña o 12 de maio de 1959, é sociólogo, guionista, director e escritor galego.[1]
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 12 de maio de 1959 (65 anos) A Coruña, España |
Actividade | |
Ocupación | escritor |
Traxectoria
editarÉ licenciado en Socioloxía pola Universidade Complutense de Madrid.
Foi xefe de comunicación na Consellería de Cultura e Deportes (1986-1990). Ten colaborado en La Voz de Galicia, Faro de Vigo, El País, El Correo Gallego, Claves e o primeiro editor da edición en galego de O Correo da Unesco (1990).[2]
Como dramaturgo é autor de A meiga e a toupeira (1983), Ela chegou e dixo (1984), Almas perdidas (1987),
Pedro e o lobo (1989).[3]
Obra
editarNarrativa
editar- Las diosas vírgenes (1984). Tártalo Arte. ISBN 978-8486202132. Novela curta en castelán.
- Non te chamarei Ramón (1992). Conto finalista no Premio Modesto R. Figueiredo 1990.
- Ciencia de facer as camas (1994). Vigo: Xerais. 112 páxs. ISBN 978-8475078021.
- Os nervios da cabeza (1994). Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 9788475078274. 17 relatos.
- Días felices con Fábia (2023). Vigo: Galaxia. 238 páxs. ISBN 978-84-1176-032-4.[4]
Poesía
editar- Historia de Abbadón (1991). Santiago: Sotelo Blanco. ISBN 978-8478240920.
Ensaio
editar- A cociña dos Vilas. Celebración e memoria dunha familia de cociñeiros (1993). Vigo: Xerais. 330 páxs. ISBN 9788475077093. Sobre o restaurante compostelán.
- Os oficios do cine e da televisión (1993). Santiago: Xunta de Galicia. ISBN 978-84-453-1339-8.
- A publicidade. A fábrica dos desexos (1993). Santiago: Xunta de Galicia. 71 páxs. ISBN 978-8445308691.
- A televisión. Como se fai unha serie de televisión (1993). Santiago: Xunta de Galicia. 66 páxs. ISBN 978-8445308684.
Literatura infanto-xuvenil
editar- Estes días refresca polas tardes (1991). Vigo: Galaxia. 32 páxs. ISBN 978-84-7154-815-3. Foi traducida ao catalán,[5] ao castelán,[6] ao aranés[7] e ao éuscaro.[8]
- Paula e as palabras que levou o vento (1994). Vigo: Ir Indo. Con Luís Seoane. ISBN 978-84-7880-180-4.
- Esas rapazas chegarán moi alto (1995). Vigo: Xerais. Ilustracións de Teresa Novoa. 144 páxs. ISBN 9788475079240.
- Neve, reneve, requeteneve (1995). Ed. SM. Ilustracións de AVI. 62 páxs. ISBN 9788434845350. Traducida ao italiano[9] e ao castelán.[10]
- A miña tía é verde! (1999). Ed. SM. 32 páxs. ISBN 9788434867673. Foi traducida ao castelán[11] e ao catalán.[12]
Obras colectivas
editar- Quéroche contar un conto (2010). Vigo: Xerais.
Premios
editar- Premio Cidade de Lugo de narrativa no 1994, por Os nervios da cabeza.
- Historia de Abaddón: Premio Leliadoura de poesía.
Televisión
editar- O mellor (1986-1987). Co-autor e guionista. TVG.
- A tumba aberta (1987). TVG.
- Os outros feirantes (1990). Director. A primeira serie de ficción enteiramente producida en Galicia. TVG.
- Arroz con chícharos (1990-1993). Director e guionista. TVG.
- Oporto/Santiago (1991). Guionista e realizador.
- Pratos combinados (1995). Director e guionista. A primeira telecomedia galega. TVG.
- Avenida de América (2002). Creador. TVG.
- Efectos secundarios (2007). Guionista. TVG.
- Quen ten un porquiño, ten un lacón e ten touciño (2008). Director. TVG
Notas
editar- ↑ "Días felices con Fábia". Editorial Galaxia. Consultado o 2023-06-15.
- ↑ "Cermeño Baraja, Xosé Carlos". EGU - Enciclopedia Galega Universal. Consultado o 2023-06-15.
- ↑ "Xosé Cermeño AVG AudioVisual Galego". www.culturagalega.org. Consultado o 2023-06-15.
- ↑ "Días felices con Fábia". Editorial Galaxia. Consultado o 2023-06-15.
- ↑ "Aguests dies, a la tarda refresca". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Estos días refresca por la tarde". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Aguesti dies refresque pes tardes". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Larunbat arratsaldean". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Neve e poi neve e poi neve". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Nieve, renieve, requetenieve". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "¡Mi tía es verde!". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
- ↑ "Tinc una tieta verda". Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2019. Consultado o 2019-06-24.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar