Xacobe II e VII, nado o 14 de outubro de 1633, e finado o 16 de setembro de 1701, foi rei de Inglaterra e Irlanda como Xacobe II e Escocia como Xacobe VII,[1] dende o 6 de febreiro de 1685 até que foi deposto pola Revolución Gloriosa de 1688. Foi o derradeiro monarca católico de Inglaterra, Escocia e Irlanda.
Xacobe II de Inglaterra
 |
|
| Nacemento | 14 de outubro de 1633 (Xuliano)
Londres, Reino Unido |
|---|
| Morte | 5 de setembro de 1701 (Xuliano) (67 anos)
Saint-Germain-en-Laye, Francia |
|---|
| Causa da morte | hemorraxia cerebral |
|---|
| Lugar de sepultura | Castelo de Windsor |
|---|
|
| Pretendente xacobita |
|---|
| 11 de decembro de 1688 – 16 de setembro de 1701 |
| Monarca de Irlanda |
|---|
6 de febreiro de 1685 – 11 de decembro de 1688
← Carlos II de Inglaterra – María II de Inglaterra → |
| Monarca de Escocia |
|---|
6 de febreiro de 1685 (Xuliano) – 11 de decembro de 1688
← Carlos II de Inglaterra – María II de Inglaterra → |
| Monarca de Inglaterra |
|---|
6 de febreiro de 1685 – 11 de decembro de 1688
← Carlos II de Inglaterra – María II de Inglaterra → |
 Duque de York |
|---|
| 14 de outubro de 1633 – 6 de febreiro de 1685 |
| Duque de Normandía |
|---|
| |
|
|
|
| Ideoloxía política | Xacobitismo |
|---|
| Relixión | Igrexa católica |
|---|
|
| Ocupación | político, monarca, comerciante de escravos, monarca |
|---|
| Membro de | |
|---|
|
| Rango militar | almirante |
|---|
| Conflito | batalla das Dunas |
|---|
|
| Título | Duque de York (1633–1685)
Monarca de Escocia
Monarca de Inglaterra
Monarca de Irlanda |
|---|
| Familia | Casa de Estuardo |
|---|
| Cónxuxe | Maria de Módena (1673–)
Ana Hyde (1659–1671) |
|---|
| Parella | Catherine Sedley, Condessa de Dorchester
Arabella Churchill
Margaret, Senhora Denham |
|---|
| Fillos | Charles Darnley
( )
child1 Stuart
() Maria de Módena
Charles Stuart, Duke of Cambridge
() Ana Hyde
María II de Inglaterra
() Ana Hyde
Prince James, Duke of Cambridge
() Ana Hyde
Ana de Gran Bretaña
() Ana Hyde
Charles Stuart, Duke of Kendal
() Ana Hyde
Henrietta FitzJames
() Arabella Churchill
Edgar, Duque de Cambridge
() Ana Hyde
Henrietta Stuart
() Ana Hyde
James Fitz-james, 1.° Duque de Berwick
() Arabella Churchill
Catherine Stuart
() Ana Hyde
Arabella Fitzjames
() Arabella Churchill
Henry FitzJames
() Arabella Churchill
Catherine Laura Stuart
() Maria de Módena
child2 Stuart
() Maria de Módena
Isabel Stuart
() Maria de Módena
Charles Stuart, Duke of Cambridge
() Maria de Módena
Elizabeth Stuart
() Maria de Módena
child3 Stuart
() Maria de Módena
Charlotte Maria Stuart
() Maria de Módena
child4 Stuart
() Maria de Módena
James Darnley
() Catherine Sedley, Condessa de Dorchester
child5 Stuart
() Maria de Módena
Catherine Sheffield, Duchess of Buckingham and Normanby
() Catherine Sedley, Condessa de Dorchester
Xacobe Francisco Eduardo Estuardo
() Maria de Módena
Luísa Maria Stuart
() Maria de Módena |
|---|
| Pais | Carlos I de Inglaterra e Henriqueta María de Francia |
|---|
| Irmáns | Henriqueta Ana de Inglaterra
Maria Henrietta Stuart
Isabel Stuart da Grã-Bretanha
Ana de Inglaterra (1637–1640)
Carlos II de Inglaterra
Henrique Stuart, Duque de Gloucester |
|---|
|
|
Sinatura  |
|
| Descrito pola fonte | Dictionary of National Biography
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Enciclopedia militar Sytin |
|---|
  |
O segundo fillo sobrevivente de Carlos I, ascendeu ó trono despois da morte do seu irmán, Carlos II. Os membros da elite política protestante sospeitaban del por ser pro-francés, pro-católico e por desexar converterse en monarca absoluto. Cando tivo un herdeiro católico, os nobres animaron ó seu sobriño protestante Guillerme de Orange a realizar unha invasión militar dende as Provincias Unidas, o cal faría na Revolución Gloriosa de 1688. Xacobe abandonou Inglaterra (e así considerouse que abdicara).[2] Foi substituído pola súa filla máis vella protestante, María e polo seu marido Guillerme de Orange. Xacobe levou a cabo un serio intento de recuperar a coro cando chegou a Irlanda en 1689. Despois da derrota das forzas xacobitas na batalla do Boyne en xullo de 1690, Xacobe regresou a Francia. Viviu o resto da súa vida como un pretendente ó trono na corte do seu curmán e aliado Lois XIV.
