Valdobbiadene

Valdobbiadene é unha cidade da provincia de Treviso, Véneto, Italia. Valdobbiadene é unha zona de viño. Xusto debaixo das zonas alpinas-dolomitas do Véneto, proporciona un clima para unha variedade fresca de uva (Glera).

Valdobbiadene

Localización
45°54′59″N 12°00′51″L
País	Italia
Rexión	Véneto
Provincias	Provincia de Treviso
Capital	Valdobbiadene
Poboación
Poboación	9.973 (2023) (158,55 hab./km²)
Xeografía
Superficie	62,9 km²
Altitude	259 m
Comparte fronteira con	Alano di Piave Farra di Soligo (pt) Miane (pt) Quero Vas (pt) Vidor (pt) Borgo Valbelluna (en) Pederobba (pt) Segusino (pt)
Santo padrón	Gregorio I
Identificador descritivo
Código postal	31049
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar UTC+02:00, horario de verán
Prefixo telefónico	0423
Identificador ISTAT	026087
Código catastral italiano	L565
Outro
Irmandado con	Mór (pt)
Sitio web	comune.valdobbiadene.tv.it

A zona de Conegliano Valdobbiadene é o fogar do mellor Prosecco, un viño branco espumoso extra seco. As marcas de Prosecco que derivan desta zona inclúen Altaneve, Bisol, Mionetto, Col Vetoraz, Coda, Valdo e outros.

O 7 de xullo de 2019, Le Colline del Prosecco di Conegliano e Valdobbiadene foi inscrito como UNESCO Patrimonio da Humanidade.

Historia

A orixe do asentamento humano no territorio da actual Valdobbiadene remóntase a uns corenta mil anos atrás: de feito, atopáronse numerosos artefactos que dan fe dunha presenza humana continua desde a idade Musterina ata a Idade de Bronce. Paolo Diacono, na súa Historia Langobardorum refírese ao lugar de nacemento de San Venanzio Fortunato chamándoo Duplavilis. Deste (que probablemente indicaba dúas ramificacións de Piave - Plavis) debería derivarse o topónimo actual que, no pasado chamado Val di Dobiadene, indicaba toda a rexión veciña. Os primeiros achados remóntanse á idade prehistórica e á idade romana. A pesar da súa escaseza, parece bastante certo que esta zona foi civilizada, favorecida pola presenza de importantes cidades como Asolo, Feltre e Belluno. Outras probas ao respecto poden incluso obterse dos propios topónimos. Para atopar documentos que se poidan situar historicamente hai que agardar ao ano 1116, cando o emperador Henrique V, que chegou a Treviso para resolver as habituais disputas da cidade e das comunidades rurais, recibiu aos "notables" representantes do territorio nunha audiencia extraordinaria e definiunos mediante fronteiras permanentes. A cidade atravesou por continuas loitas e, uns corenta anos despois, pasou a someterse a Treviso ata 1178, despois de ser ocupada polos Ezzelini ata 1260, cando volveu baixo a xurisdición de Treviso. Constantemente alterada por loitas e depredacións, cara a mediados do século XIV caeu baixo a dominación veneciana: así, chegou o fin do feudalismo e, respectando o poder político da Serenissima, Valdobbiadene, dividida nas súas quince comunidades rurais (chamadas "Regole (Regra)s"), obtivo unha aparencia de autonomía co autogoberno dos Merighi, homes elixidos democraticamente entre os cabezas de familia. Coa chegada de Napoleón e despois, co dominio austríaco, as Regole desapareceron e xurdiron os Municipios, primeiro tres, despois dous: Valdobbiadene, San Pietro di Barbozza e Bigolino, que sobreviviron só uns poucos anos (máis tarde tamén San Pietro di Barbozza incorporouse ao municipio de Valdobbiadene). A nacente burguesía formada por comerciantes, notarios, terratenentes que adquiriron as terras da nobreza veneciana e que tiñan o poder político nas súas mans, embelecen a praza con pazos. A industria da seda desenvólvese, grazas á familia Piva. Durante a primeira guerra mundial o territorio foi obxecto de fortes bombardeos e foi evacuado.

En 1929 os territorios do suprimido municipio de San Pietro di Barbozza foron agregados a Valdobbiadene

En maio de 1945 ocorreu un grave acto de sangue, lembrado como masacre de Valdobbiadene, a execución sumaria duns 50 prisioneiros de guerra por faccións disidentes e desertores partisanos.

Símbolos

O escudo [...] consiste na representación da figura de Diana a Cazadora, en parte espida e en parte revestida de prata, cun lazo de ouro e carcaj seguida dun can, ambas figuras colocadas sobre nubes douradas

Estatuto Municipal, art. 3, parágrafo 2

O escudo de armas, aprobado por rdl 25 de setembro de 1929, non ten nada que ver con tradicións nin con feitos históricos, senón que é unha pura invención do século XX: mostra unha representación da deusa Diana inspirada nunha estatuilla de bronce atopada en Concordia Sagittaria en 1926. Trátase dunha divindade especialmente venerada no Véneto precristián como protectora de bosques, montes e augas, elementos que aínda caracterizan o territorio do concello .

Galería

• 
• 
• 
•