Queixo de Arzúa-Ulloa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2016.) |
O queixo de Arzúa ou queixo de Ulloa é un queixo DO galego, de leite de vaca, que se acolle protexido pola denominación de orixe Arzúa-Ulloa. Tamén se lle pode chamar queixo de Lugo, queixo de Chantada ou queixo de Curtis nas diversas localidades da súa ampla zona de fabricación.
Zonas de fabricación
editarA elaboración de queixo amparado baixo a Denominación de Orixe Arzúa-Ulloa limítase a unha zona xeográfica específica que abrangue un total de 24 concellos.[1] A zona de produción recolle unha zona queixeira común, de gran tradición enmarcada entre as dúas ribeiras do río Ulla. Iso inclúe unha pequena parte da provincia da Coruña, á altura de Curtis, Sobrado, Boimorto e Vilasantar, estendéndose ata Arzúa, Melide, Toques, Santiso, Santiago de Compostela, e mais pola comarca da Ulloa luguesa seguindo aproximadamente a divisoria cara ao sur entre as provincias de Lugo e Pontevedra.
O leite que se produce na mesma área delimitada é a única materia prima válida para elaborar o produto.
Esta ampla zona ten unha configuración xeográfica moi variable, desde áreas moderadamente montañosas, con alturas arredor dos 1.000 metros, ata chairas e algunhas terras baixas. O terreo é de tipo fundamentalmente granítico e lousento. O clima é atlántico coas súas características de humidade e non alta temperatura, pero si abondosas choivas.
Características
editarO leite utilizado nos queixos de Arzúa-Ulloa é exclusivamente o de vaca. O contido en graxa varía entre 3,8 e 5,0%.
A súa carapa é extremadamente elástica e dunha cor amarela esluída. As pezas teñen forma lenticular biconvexa (de gran lentella con beiradas grosas). Ás veces presentan formas de casquete esférico case regular, cunha tendencia á forma clásica do queixo de tetilla, pero sen presentar a prominencia superior característica deste último. O tamaño máis corrente nos queixos de Arzúa-Ulloa é de 18 a 20 centímetros de diámetro e uns 6 a 8 centímetros de altura e os pesos varían de 500 a 2.000 gramos, e son moi excepcionais os que superan este peso máximo.
A pasta é branda e sen ollos, aínda que poden ter pequenos e escasos buratos debidos ás fermentacións e á falta de presión durante o moldeado. Isto considérase unha pexa. A súa consistencia mol no momento óptimo chega ás veces a ser cremosa, estendéndose no prato.
O olor e o sabor do queixo de Ulloa son francamente agradables, moi lixeiramente acedos, aromáticos e de olor láctico. Non se afuman, atan nin curan. Son perfectos para tomar con viños brancos suaves tipo ribeiro ou albariño. A temperatura óptima para o seu consumo é a ambiente entre 15 e 22 °C, e a data axeitada é a comprendida entre os 15 e 40 días da súa fabricación.
Notas
editar- ↑ "La producción de queso Arzúa-Ulloa aumentó un 48% desde hace seis años". La Voz de Galicia (en castelán). 2004-02-04. Consultado o 2021-03-29.