Tiranía dos Trinta
A tiranía dos Trinta (en grego οἱ Τριάκοντα, hoi Triakonta) foi un goberno oligárquico de Atenas composto por trinta maxistrados chamados tiranos, que sucedeu á democracia ateniense ao final da guerra do Peloponeso, durante menos dun ano, no ano 404 a. C.
Historia editar
Pausanias conta que os Trinta destruíron a muralla de Atenas que fora construída por Temístocles, tras a retirada dos persas.[1] A destrución das murallas foi unha das condicións impostas polos éforos de Esparta para a rendición de Atenas;[2] quen negociou a rendición e convenceu aos atenienses que era Terámenes, fillo de Hagno.[3] Estes muros foron reconstruídos por Conon despois da batalla naval de Cnido.[1] Segundo Plutarco, os aliados de Lisandro e Esparta destruíron as murallas e queimaron as trirremes de Atenas,[4] establecendo trinta tiranos en Atenas e dez tiranos no Pireo, colocando unha guarnición espartana na acrópole, comandada por Calibio.[5]
Cando os atenienses atacaron aos Trinta, Lisandro resolveu retomar Atenas,[6] pero os reis de Esparta (o réxime de Esparta era unha diarquía), envexosos de Lisandro porque tiña que capturar Atenas dúas veces, decidiron que un deles iría; o elixido foi Pausanias, quen disuadiu aos atenienses de sublevarse.[7] Pouco despois, os atenienses subleváronse de novo e Pausanias foi censurado, mentres que Lisandro foi eloxiado en Esparta.[8]
Segundo o xeógrafo Pausanias, Trasíbulo derrotou aos Trinta Tiranos, levando un exército inicial de sesenta homes de Tebas e, tras a vitoria, provocou a reconciliación dos atenienses, que estaban divididos en varias faccións.[9] Foi para opoñerse a Trasíbulo que Pausanias, rei de Esparta e neto do xeneral Pausanias que gañou a batalla de Platea, invadiu a Ática, pero volveu a Esparta, porque non quería axudar ao despotismo dos homes sen carácter.[10]
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Pausanias: Ἑλλάδος περιήγησις
- Plutarco de Queronea: Bioi parallēlloi. "Alexandre e Xulio César".