Tirso Lorenzo Rodríguez
Tirso Lorenzo Rodríguez, nado en Tui o 15 de febreiro de 1877 e finado en Buenos Aires o 12 de xullo de 1943, foi un xornalista e escritor galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 15 de febreiro de 1877  Tui, España |
| Morte | 12 de xullo de 1943 (66 anos) Buenos Aires, Arxentina |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Irmáns | Venancio Lorenzo |
Traxectoria editar
Fillo do perito agrónomo Manuel Lorenzo Rodríguez e irmán de Venancio Lorenzo Rodríguez. Estudou a carreira sacerdotal que interrompeu en 1893. Emigrou á Arxentina, onde traballou como xornalista, fundou o diario El Heraldo, na localidade bonaerense de Lincoln. Colaborou nos periódicos de Bos Aires La Nación, Caras y Caretas, El Hogar, El Eco de Galicia e Mundo Argentino, onde sobresaíu como crítico literario. Presidente da primeira Casa de Galicia, ao estalar a guerra civil española incorporouse á causa republicana, responsabilizándose do Centro Republicano Español, do Ateneo Pi y Margall e da dirección de España Republicana. Neste periódico redactou a sección fixa "Fuego graneado", dende a que destacou como defensor da democracia española.
Obras editar
- Antología de motivos poéticos, 1928.
- El celibato del doctor Adonis, 1932.
- Nuevos horizontes del idioma, 1936.