Teresa Veiga
Teresa Veiga é o pseudónimo literario dunha escritora portuguesa, nada en Lisboa en 1945. Dela pouco se sabe, unha vez que non dá entrevistas nin revela a súa verdadeira identidade.[1]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1945  (78/79 anos)Lisboa, Portugal |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Portugal |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora |
| Lingua | Lingua portuguesa |
Traxectoria editar
Licenciouse en Dereito en 1968 e en Filoloxía Románica en 1980, exercendo a actividade de Conservadora do Rexistro Civil entre 1975 e 1983.
A pesar de ter escrito relativamente pouco, os libros de Teresa Veiga foron recibidos con entusiasmo pola crítica, que destaca "un notábel dominio narrativo"[2] e "temas máis interiores [..] intemporais".[3] A súa produción literaria inclúe algúns textos dispersos por algunhas das publicacións periódicas, o caso das revistas, Ficções (nº 2) e, Colóquio-Letras (non. 143/144). O seu primeiro libro, James e outras histórias, foi recomendado para a súa publicación polo xurado do concurso literario do Círculo de Lectores. A concesión dos premios Prémio de Ficção do Pen Clube e do Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco da Associação Portuguesa de Escritores en 1992, para o seu libro de contos, História da Bela Fria, tróuxolle recoñecemento como unha das grandes revelacións da literatura da década de 1990. Co proxecto que viría resultar na súa primeira novela, A paz doméstica (1999), obtivo, en 1998, unha bolsa de creación literaria, concedida polo Ministerio de Cultura. En 2008, foi premiada por segunda vez co Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco para a colección de contos, Uma aventura secreta do Marquês de Bradomín.
A súa obra está representada nalgunhas antoloxías de contos portugueses e de fóra de Portugal.
Obra publicada editar
Novela editar
- O último amante (1990). Lisboa: Cotovia.
- A paz doméstica (1999). Lisboa: Cotovia.
- O Senhor d'Além (2021). Tinta da China.
Relatos editar
- Jacobo e outras histórias (1980).
- História da Bela Fria (1992). Lisboa: Cotovia.
- As enganadas (2003). Lisboa: Cotovia.
- Uma aventura secreta do Marquês de Bradomín (2008).
- Gente Melancolicamente Louca (2015).
Premios e recoñecementos editar
- Prémio PEN Clube Português de Novelística, 1992 (História da Bela Fria)
- Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco, 1992 (História da Bela Fria)
- Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco, 2008 (Uma aventura secreta do Marquês de Bradomín)
- Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco, 2016 (Gente melancolicamente louca)[4]
- Premio Fernando Namora con O Senhor d'Além[5]
Notas editar
- ↑ Ana Costa, Público – Leituras, 27 de novembro de 1992 (en portugués).
- ↑ Cristina Almeida Ribeiro, “Balanço literário 1999”, Vértice 96 / Jul.-Ago. 2000.
- ↑ José Guardado Moreira, "Ler" nº 79, Verão 1990.
- ↑ "Teresa Veiga vence por unanimidade Grande Prémio de Conto-Camilo Castelo Branco - APE". Sapo (en portugués). 29 de xuño de 2016. Arquivado dende o orixinal o 03 de outubro de 2016. Consultado o 04 de decembro de 2018.
- ↑ Lusa (2022-10-17). "Prémio Fernando Namora para “O Senhor d’Além” de Teresa Veiga". PÚBLICO (en portugués). Consultado o 2023-10-12.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Carvalho, Elizabet (13-17 de xullo de 2008). O poder e o silêncio: Chaves do discurso na ficçao de Teresa Veiga (PDF). XI Congreso Internacional da ABRALIC (en portugués). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 18 de setembro de 2019. Consultado o 17 de maio de 2022.
Ligazóns externas editar
- LACERDA, W. L. V. Vigiar e calar em "Danças Húngaras de Brahms, Texto de Teresa Veiga. En: Anais do IV Colóqui Internacional Cidadania Cultural: diálogos de gerações. Campina Grande: Editora EDUEPB, 2009.ISSN:2176-5901 (en portugués)