Teresa Carreño
María Teresa Gertrudis de Jesús Carreño García, coñecida como Teresa Carreño, nada en Caracas o 22 de decembro de 1853 e finada en Nova York o 12 de xuño de 1917, foi unha compositora, pianista e cantante venezolana.
  | |
| Nome orixinal | (es) María Teresa Gertrudis de Jesús Carreño García |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 22 de decembro de 1853 Caracas, Venezuela |
| Morte | 12 de xuño de 1917 (63 anos) Nova York, Estados Unidos de América |
| Lugar de sepultura | Panteão Nacional da Venezuela (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Venezuela |
| Actividade | |
| Ocupación | compositora , pianista , directora de orquestra , cantante de ópera |
| Período de actividade | 1863 - |
| Xénero artístico | Música clásica |
| Profesores | Louis Moreau Gottschalk (pt) |
| Lingua | Lingua castelá |
| Tesitura | Soprano |
| Instrumento | Piano |
| Familia | |
| Cónxuxe | Eugen d'Albert (pt) (1892–1895) Giovanni Tagliapietra (pt) (1877–1889)Émile Sauret (pt) Arturo Tagliapetra (en) |
| Fillos | Eugenia Harris-D'Albert (en) (  ) Eugen d'Albert (pt) Hertha Weber-D'Albert (en) ( ) Eugen d'Albert (pt) |
| Pai | Manuel Antonio Carreño (pt) |
Sinatura  | |
       | |
Traxectoria editar
Filla de Manuel Antonio Carreño, quen a introduciu sendo moi nova no mundo da música. Aos cinco anos xa practicaba no piano máis de 500 exercicios que o seu pai compuxera.[Cómpre referencia] Continuou os estudos da man de Jules Hohené Georges Mathias, e tempo despois co compositor Louis Moreau Gottschalk en Nova York.
Aos seis anos publicou a súa primeira obra, Gottschalk Waltz, adicada ao seu mestre, que tivo un grande éxito.[Cómpre referencia] En 1862 a familia tivo que trasladarse aos Estados Unidos de América debido á situación política en Venezuela[Cómpre referencia], e alí comezou a dar pequenos concertos privados para mostrar os seus progresos co piano. Ese ano, o 25 de novembro, deu o seu primeiro concerto público, e ao ano seguinte ofreceu outro concerto privado na Casa Branca, invitada por Abraham Lincoln.[Cómpre referencia] Aos nove anos debutou como solista na Orquestra Sinfónica de Boston e coa Filharmónica de Londres, e fixo xiras por Cuba, EEUU ou Francia.
En 1866 faleceu a súa nai, pero isto non foi un impedimento para que continuase a xira en España, e a súa volta aos Estados Unidos. Con dezanove anos casou co violinista Emile Sauret. Froito deste matrimonio naceu unha filla, que deu en adopción[Cómpre referencia]. As datas coincidiron coa morte do seu pai.
En 1876 volveu a casar e tivo tres fillos, aos que criou mentres daba concertos por Estados Unidos e o Canadá. Viaxou dúas veces máis a Venezuela, e nalgunhas composicións da artista e posible apreciar o seu amor pola patria, nas que se advirten claras alusión sao merengue característico do país.[Cómpre referencia]
En 1889 volveu separarse e viaxou a Alemaña, onde volveu contraer matrimonio cun pianista, con quen tivo dúas fillas. Pero o matrimonio apenas durou tres anos; volveu casar, desta vez con Arturo Tagliapietra, irmán do seu segundo esposo.
En 1917, cando preparaba unha xira por Suramérica sufriu graves problemas de saúde, e diagnosticáronnlle parálise parcial do nervio óptico, que ameazaba con estenderse ao cerebro.[Cómpre referencia] Faleceu o 12 de xuño de 1917.
Compuxo un importante número de obras.
Obras destacadas editar
- Valse Gottschalk, Op. 1
- Caprice-Polka, Op. 2
- Corbeille des fleurs, Valse, Op. 9
- Marcha fúnebre, Op. 11
- La oración, Op. 12,
- Polka de Concert, Op. 13
- Fantaisie sur Norma, Op. 14
- Ballade, Op. 15
- Plainte, première élégie, Op. 17
- Partie, deuxième élégie, Op. 18
- Élégie, Op. 20, Plaintes au bord d'une tombe
- Élégie, Op. 21, Plaintes au bord d'une tombe
- Fantaisie sur L'Africaine, Op. 24
- Le Printemps, Op. 25
- Un Bal en Rêve, Op. 26
- Une Revue à Prague, Op. 27
- Un rêve en mer, Méditation, Op. 28
- Six Études de Concert, Op. 29
- Mazurka de salon, Op. 30
- Scherzo-Caprice, Op. 31
- Deux Esquisses Italiennes Op. 33
- Venise, Nr. 1
- Florence, Nr. 2
- Intermezzo Scherzoso, Op. 34
- Le Sommeil de l'enfant, Berceuse, Op. 35
- Scherzino, Op. 36
- Highland (Souvenir de l'Écosse), Op. 38
- La fausse note, Fantaisie-Valse, Op. 39
- Staccato-Capriccietto Op. 40
- Marche funèbre (1866)
- Petite Valse (Teresita), (1898)
- Saludo a Caracas (1885)
- Vals Gayo
- Obras para coro e orquesta
- Himno a Bolívar (1883 o 1885)
- Himno a El Ilustre Americano (1886)
- Quartette à cordes pour 2 violons, viole et violoncelle, en si mineur (1895)
- Sérénade pour cordes (1895)