Sordello

Sordello da Goito ou Sordel de Goit (tamén Sordell) foi un trobador italiano da escola poética provenzal do amor cortés. Nacido en Goito, preto de Mantua, no século XIII.

Sordello

Biografía
Nacemento	c. 1200 Goito (pt)
Morte	século XIII (<30 de agosto de 1269) Nápoles
Actividade
Ocupación	trobador , compositor , poeta , escritor
Lingua	Occitano antigo

Traxectoria

Estivo na Península Ibérica entre 1237 e 1242, nas cortes de Afonso IX de León, Fernando III de Castela e Xaime I de Aragón. Pasou á corte de Carlos de Anjou, a quen acompañou na expedición a Italia (1265) para tomar posesión do Reino de Sicilia, e formar parte das batallas de Benevento e de Tagliacozzo.

Foi recompensado con varios feudos e castelos en pago dos seus “grandia, grata et acepta servitia”.

Descoñécese a data da súa morte, pero estes feudos pasaron a poder doutro cabaleiro da corte en 1269, polo que puido se falecer nese ano.

Obras

É autor dun longo poema didáctico, Ensenhamen (ou Documentum honoris) e dunhas corenta composicións menores, entre elas Planh per Blancata, que é unha crítica e sátira de varios soberanos contemporáneos.

Aparicións en obras doutros autores

Sordello ten unha notable aparición no canto sexto do Purgatorio da A Divina Comedia, a obra do poeta florentino Dante Alighieri.

Tamén aparece en Molloy e Malone morre, dúas novelas do autor irlandés Samuel Beckett, nos Cantos de Ezra Pound e na novela Nocturno de Chile de Roberto Bolaño.

Protagoniza a ópera Sordello, de Temistocle Soleira e Antonio Buzzi.

Véxase tamén

Bibliografía

• Litterator.it. "Sordello da Gioto en la Divina comedia" (en italiano). Litterator.it. Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2010. Consultado o 27 de maio de 2010.