Silvestre II, papa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Silvestre II, nado co nome de Gerbert de Aurillac en Auvernia (Occitania) cara ao 945 e finado en Roma o 12 de maio de 1003, foi o Papa nº 139 da Igrexa católica de 999 a 1003.
| Silvestre II, papa | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nome completo | Gerbert d'Orlhac |
| Nacemento | c. 938 |
| Lugar de nacemento | Saint-Simon |
| Falecemento | 12 de maio de 1003 |
| Lugar de falecemento | Roma |
| Soterrado | Basílica de San Xoán de Latrán |
| Nacionalidade | Estados Pontificios |
| Relixión | catolicismo |
| Ocupación | astrónomo, matemático, político, sacerdote católico, filósofo, teólogo, astrólogo, scholaster e escritor |
| Período | entre o 999 e o 1003 |
| Coñecido por | ser o papa n° 139 da igrexa católica |
| Organización | Igrexa católica |
| Cargos | Bispo de Roma |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
Gerbert de Aurillac ingresou cara ao ano 963 no mosteiro de Saint-Géraud de Aurillac, onde estudou gramática, retórica e lóxica, as tres disciplinas do Trivium. No 967 viaxou á corte do conde de Barcelona, Borrell II, onde permaneceu tres anos no mosteiro de Santa María de Ripoll (provincia de Xirona). A súa estancia na Península Ibérica permitiulle entrar en contacto coa ciencia árabe e iniciarse no estudo das matemáticas e a astronomía. Posiblemente viaxou a Córdoba e Sevilla.
En 969 viaxou a Roma en peregrinación acompañando ao seu protector, o conde Borrell II. Alí coñeceu o papa Xoán XIII e o emperador Otón I, quen o nomeou titor do seu fillo, o que reinaría co nome de Otón II.
Algúns anos máis tarde Adalberón, o arcebispo de Reims, chamouno para o seu colexio episcopal, onde ensinou e fixo ensinar moitas disciplinas, tanto relixiosas como profanas. Distinguiuse especialmente pola súa erudición no eido científico, en particular no coñecemento do Quadrivium, conxunto de disciplinas que incluía a aritmética, xeometría, astronomía e música. Nesa época inventou e construíu diversos obxectos destinados á aprendizaxe e á investigación, como ábacos, un globo terrestre, un órgano e reloxos, o que fixo que se proferisen contra el acusacións de bruxo e nigromante.
No 983 o emperador Otón II nomeouno abade do mosteiro beneditino de Bobbio (península Itálica), se ben estivo pouco tempo alí, ao regresar a Reims como conselleiro do arcebispo Adalbero. En Reims favoreceu o nomeamento de Hugo Capeto como rei de Francia.
Trala morte en 988 do arcebispo Adalbero, o rei Hugo Capeto nomea a Arnulfo como sucesor, pero este traiciona ao rei aliándose con Carlos, que fora aspirante ao trono francés. Hugo reacciona convocando, en 991, un concilio en Saint-Basles-les-Reims, onde destitúe a Arnulfo como arcebispo e nomea Gerbert. Isto supón un enfrontamento con Roma, que non recoñece a autoridade de Hugo para nomear bispos.
Xoán XV intentou declarar nulo o nomeamento de Gerbert como arcebispo, convocando concilios en Chelles, Aquisgrán e Roma que, non obstante, ratificaron a Gerbert como arcebispo. Non foi até un novo concilio celebrado en 996 que logrou o seu propósito, restituíndo a Arnulfo no arcebispado de Reims. Gerbert renunciou á súa dignidade e retirouse á corte do emperador Otón III, até que en 998 foi nomeado arcebispo de Rávena.
PapadoEditar
Trala morte de Gregorio V o 18 de febreiro de 999, Gerbert de Aurillac foi nomeado Papa e consagrado o 2 de abril co nome de Silvestre II como homenaxe a Silvestre I, que fora papa en tempos do emperador Constantino I que adoptou o cristianismo como relixión oficial do Imperio romano.
En 1001 tivo que facer fronte a un dos levantamentos populares que periodicamente se daban en Roma, e que o obrigou, xunto con Otón III (que fixara a súa residencia nesa cidade), a fuxir a Rávena. En tres ocasións intentou o emperador restaurar a orde en Roma, fracasando nas dúas primeiras, e morrendo, no curso da terceira, o 24 de xaneiro de 1002. A nobreza romana permitiu a Silvestre II regresar a Roma, onde finou o 12 de maio de 1003.
Era coñecido, pola súa erudición, como a luz da Igrexa e a esperanza do seu século, e durante o seu pontificado otorgou o título de rei aos soberanos cristianos de Hungría (coronando a Estevo I), e de Polonia.
 |
Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |