Severino Pérez Vázquez
Severino Pérez Vázquez, nado no Concello de Cotobade en 1840 e finado en 1915, foi un músico experto en acústica,[1] inventor, xornalista e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1840  Cotobade, España |
| Morte | 1915 (74/75 anos) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Irmáns | Avelina Pérez Vázquez |
Traxectoria editar
Fillo de Manuel Pérez e irmán de Avelina Pérez Vázquez. Licenciado en Filosofía e Letras pola Universidade de Santiago de Compostela. Marchou a Madrid onde se dedicou ao ensino e ao xornalismo na Gaceta de Madrid. Regresou a Pontevedra en 1891, onde foi redactor de La Unión Republicana, dirixiu La Unidad Democrática (1893) e La Redención del Obrero (1895) e colaborou en El Combate, que tamén chegou a dirixir durante un tempo, e La Unión Nacional. Promoveu a creación de asociacións agrarias como a Alianza agrícola de Poio (1898) que presidiu. Volveu marchar a Madrid en 1901. Colaborou en El Mundo de los Niños e El Grito del Pueblo. En 1912 participou na Asemblea do Partido Republicano Federal, do que foi vocal da Xunta Directiva de Madrid en 1914.
Inventor editar
Creou o malvis, un piano harmónico, que presentou á Exposición Agrícola Industrial de Galicia de Santiago de Compostela de 1858. Inventou o tecnefón (1860), a única máquina falante deseñada en España, consistente nunha caixa de madeira de 130 cm de alto por 70 cm de ancho, similar a un piano de parede[2]. Tamén ideou outro instrumento musical, a vocalina, que presentou publicamente no Teatro de Pontevedra o 16 de agosto de 1899 e que posteriormente deu a coñecer en Madrid.
Notas editar
- ↑ Varela de Vega, Juan Bautista (2005). "Pérez Vázquez, Severino". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
- ↑ Pérez publicou en 1867 un libriño co título El Tecnefón. Memoria presentada al Excmo. Ministro de Fomento en virtud de Real Orden, que contén o único gravado que existe da máquina. En 1868 publicou o libro titulado El Tecnefón y los medios representativos de la palabra, que reproduce e amplía a Memoria.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Battaner Moro, Elena (2006). Universidad de Murcia, ed. Un caso de heterodoxia lingüística en la España del XIX: El tecnefón, una máquina parlante in Caminos actuales de la historiografía lingüística: Actas del V Congreso Internacional de la Sociedad Española de Historiografía Lingüística. Murcia, 7-11 noviembre de 2005. ISBN 84-8371-636-4.
Ligazóns externas editar
- A vocalina: un raro instrumento musical no Museo Museo de Pontevedra
- Uma "zampoña" na Exposición Agricola Industrial y Artística de Galicia
- "O galego que inventou o Tecnefón: a máquina que falaba", artigo de Eduardo Rolland en GCiencia, 2 de novembro de 2017.