Segismundo Moret
Segismundo Moret y Prendergast, nado en Cádiz o 2 de xuño de 1833 e finado en Madrid o 28 de xaneiro de 1913,[1] foi un político e literato español, ministro en varias ocasións, e tres veces presidente do goberno por breve tempo: 1905-1906, de novo en 1906, e en 1909-1910.
.jpg)
.svg){kind=small}
Traxectoria
editarEstudou Dereito na Universidade Central de Madrid e, alí, obtivo primeiro a cátedra de Economía Política e posteriormente a de Institucións de Facenda, que conseguiría en propiedade en 1858[2].
En 1863 foi elixido deputado independente por Almadén (Cidade Real), escano ó que renunciaría ó pouco tempo. Tras o triunfo da Revolución Gloriosa foi novamente elixido en 1868. Colaborou na redacción da Constitución española de 1869.
Foi nomeado Ministro de Ultramar polo Xeneral Juan Prim (1870) mostrándose favorable á abolición da escravitude e á creación dun texto constitucional para Porto Rico. Do 2 de decembro de 1870 ó 10 de xullo de 1871 fíxose cargo con carácter interino do Ministerio de Facenda.
Destinado como embaixador a Londres en 1871 non retornará ata 1873. En 1875 funda o Partido Democrático Monárquico, que en 1882 se fusionou en Izquierda Dinástica e, posteriormente, rematou dentro do Partido Liberal de Sagasta[3].
Foi nomeado en 1883 Ministro da Gobernación baixo o goberno liberal de José Posada Herrera, creando a Comisión de Reformas Sociais. Xa como integrante do Partido Liberal Fusionista, colaborará con Práxedes Mateo Sagasta ocupando as carteiras de Ministro de Estado (1885-1888), Gobernación (1888, 1901 e 1902), Fomento (1892), Estado (1892 e 1894) e Ultramar (1897-1898). Morto Sagasta, participou nas loitas pola dirección do partido.
Como ministro de Ultramar decretou en 1897 a autonomía de Cuba e Porto Rico, nun van intento de impedir a emancipación das dúas colonias.
En 1902 colabora na creación do Instituto de Reformas Sociais, embrión do futuro Ministerio de Traballo.
O 1 de decembro de 1905, tras a dimisión de Montero Ríos, encárgase por fin da xefatura do goberno (1905-1906). Fixo aprobar a Lei de xurisdicións, que conseguiu satisfacer os militares descontentos despois dos feitos do ¡Cu-cut!. O atentado de Mateu Morral contra Afonso XIII (maio de 1906) vaino obrigar a dimitir en xullo ó non contar con maioría suficiente nas Cortes. Volveu a desempeñar brevemente o cargo do 30 de novembro ó 4 de decembro do mesmo ano.
Tras a caída de Antonio Maura a raíz da Semana Tráxica de Barcelona en 1909, conseguirá a presidencia do goberno por última vez ó tempo que desempeñaba a carteira de Gobernación, pero terá que dimitir novamente ó non conseguir a disolución das Cortes para obter unha maioría que apoiase o seu proxecto. Será substituído por Canalejas en 1910.
En 1912, cando Canalejas foi asasinado, o goberno de Romanones elixiuno como presidente do Congreso dos Deputados, cargo que desempeñou deica a súa morte. Finou en Madrid en 28 de xaneiro de 1913. Foi nomeado, postumamente, Marqués de Moret.
| Predecesor: Eugenio Montero Ríos |
Presidente do Consello de Ministros de España 1905 - 1906 |
Sucesor: José López Domínguez |
| Predecesor: José López Domínguez |
Presidente do Consello de Ministros de España 1906 |
Sucesor: Antonio Aguilar Correa |
| Predecesor: Antonio Maura Montaner |
Presidente do Consello de Ministros de España 1909 - 1910 |
Sucesor: José Canalejas Méndez |
Obra literaria
editarÉ autor de numerosas obras e estudos.
Recoñecemento
editarO 3 de marzo de 1906 comezou o derrubamento das murallas de Cádiz co fin de paliar a crise obreira. A primeira pedra do desmonte foi destinada ó monumento ó ilustre gaditano Segismundo Moret.
Notas
editar- ↑ Roman (2003), p. 65
- ↑ "La Izquierda Dinástica de Segismundo Moret". España mi natura; Italia mi ventura; Flandes mi sepultura. Consultado o 04-09-2017.
- ↑ Montagut Contreras, Eduardo. "El Partido Liberal en la Restauración". andalan.es. Consultado o 04-09-2017.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Segismundo Moret  |
Bibliografía
editar- Ferreras Cuesta, Carlos (2002). La frontera democrática del liberalismo: Segismundo Moret (1838-1913). Col. Historia Biblioteca Nueva. Madrid: Ediciones de la Universidad Autónoma de Madrid. ISBN 9788497420891.
- Román Collado, Rocío (2003). La escuela economista española. Sevilla: Universidad de Sevilla. ISBN 8477868425.
Outros artigos
editar- Lista de presidentes de España
- Lista de ministros de Economía e Facenda de España
- Lista de presidentes do Congreso dos Deputados de España