Satyendra Nath Bose

Satyendra Nath Bose (en bengalí: সত্যেন্দ্রনাথ বসু, Satyendranāth Basu) , nado en Calcuta o 1 de xaneiro de 1894 e finado na mesma cidade o 4 de febreiro de 1974, foi un físico indio especializado en física matemática. É coñecido polo seu traballo en mecánica cuántica nos anos 1920, provendo as bases para a estatística de Bose-Einstein e a teoría do condensado de Bose-Einstein. O bosón (unha das partículas elementais) é chamado así na súa honra. Foi premiado co segundo recoñecemento civil máis alto da India, o Padma Vibhushan, en 1954.

Satyendra Nath Bose
Satyendra Nath Bose en 1925
Datos persoais
Nacemento	1 de xaneiro de 1894
Lugar	Calcuta
Falecemento	4 de febreiro de 1974
Lugar	Calcuta
Residencia	India
Nacionalidade	Raj Británico, Dominio da India e India
Cónxuxe	Ushabati Bose
Actividade
Campo	físico, matemático, político e profesor universitario
Alma máter	Universidade de Calcuta Universidade de Daca
Director de tese	Sahill Poddar
Contribucións e premios
Coñecido por	Estatística de Bose-Einstein, bosóns
Premios	membro da Royal Society, Padma Vibhushan e honorary doctor of the University of Calcutta
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Foi o maior de sete irmáns. Seu pai, Surendranath Bose, traballou no Departamento de Enxeñaría dos Ferrocarrís do Leste da India.

Bose asistiu á escola secundaria hindú en Calcuta e logo á Facultade da Presidencia, tamén en Calcuta, obtendo sempre as máis altas cualificacións. De 1916 a 1921 foi profesor no departamento de física da Universidade de Calcuta. En 1921 pasou a formar parte do departamento de física da nova Universidade de Dacca (agora chamada Universidade de Dhaka), novamente como profesor, até 1945. Logo volveu a Calcuta e deu clases na Universidade de Calcuta até 1956, data na que se retirou da docencia e foi nomeado profesor emérito.

O seu maior logro científico obtívoo cando lle enviou un manuscrito a Albert Einstein para que este o revisase e traducise. Einstein quedou marabillado co traballo e recomendouno para a súa publicación. O manuscrito foi a semente do que despois se coñeceu como o condensado de Bose-Einstein.