Salomé Ureña

Salomé Ureña Díaz de Henríquez, nada en Santo Domingo, na República Dominicana, o 21 de outubro de 1850 e finada en Santo Domingo, República Dominicana, o 6 de marzo de 1897, foi unha poetisa e educadora dominicana, sendo unha das figuras centrais da poesía lírica do século XIX. e innovadora na educación das mulleres no seu país, influenciada pola escola positivista e a educación normalista de Eugenio María de Hostos, de quen foi estudante. As súas obras centráronse no amor á patria e a súa contorna familiar.

Salomé Ureña

Biografía
Nacemento	21 de outubro de 1850 Santiago de los Caballeros, República Dominicana (pt)
Morte	6 de marzo de 1897 (46 anos) Santo Domingo, República Dominicana
Causa da morte	Morte natural  (Tuberculose )
Datos persoais
País de nacionalidade	República Dominicana
Actividade
Ocupación	escritora , poeta
Período de actividade	1867 -
Lingua	Lingua castelá
Familia
Cónxuxe	Francisco Henríquez y Carvajal
Fillos	Pedro Henríquez Ureña (en) , Max Henríquez Ureña (en) , Camila Henríquez Ureña (en)

Aínda que dispón dunha listaxe de obras non demasiado extensa, conseguiu chamar a atención de gran parte de América Latina pola profundidade das súas obras. Entre os seus traballos máis notables están Ofrenda a la Patria, El Ave y el Nido e Sombras, entre outros.

Traxectoria

Nada en Santo Domingo o 21 de outubro de 1850, foi filla do avogado e tamén escritor Nicolás Ureña de Mendoza e Gregoria Díaz de León quen, xunto coa súa avoa e tía maternas, deron á súa filla as primeiras leccións educativas. Dende moi nova entrou en contacto coa literatura. O seu pai ensinoulle as obras clásicas de autores españois e franceses que axudaron á moza Salomé a desenvolver a súa propia carreira e a arte da declamación coa súa irmá Manuela, recitando en castelán, francés, inglés e latín.

Comezou a escribir versos con quince anos de idade, publicando posteriormente as súas primeiras obras con dezasete anos de idade, cunha pegada característica de espontaneidade e tenrura. En 1867 publicou as súas primeiras obras baixo o pseudónimo «Herminia», nome que usou até o ano 1874.

Co paso do tempo, a súa obra volveuse tráxica e triste con poemas como En horas de angustia; ou patriótica e con enerxía como se aprecia nos seus poemas A La Patria y Ruinas. Nos anos seguintes, incluíu nas poesías temas autobiográficos, como se pode ver en Mi Pedro, dedicado ó seu fillo, se cadra o seu poema máis afectuoso, La llegada del invierno e un libro que se fixo moi popular chamado Esteban, onde fala do seu país, a súa familia, as plantas e flores.

Ureña morreu de tuberculose con corenta e seis anos de idade, sendo enterrada na igrexa de Nuestra Señora de las Mercedes e trasladada en 1972 ó Panteón da Patria.

Obras

Obras poéticas

As súas obras poéticas, preto de sesenta composicións, inclúen épica e lírica.

• La gloria del progreso (1873)
• Ruinas (1876)
• La llegada del invierno (1877)
• La fe en el porvenir (1878)
• Anacaona (1880)
• Poesía de Salomé Ureña de Henríquez (1880)
• Sombras (1881)
• Mi Pedro (1897)
• Herminia (1897)

Outras obras

• A la Patria
• A mi madre
• A Quísqueya
• Amor y anhelo
• Angustias
• Caridad
• El ave y el nido
• El cantar de mis cantares
• En defensa de la sociedad
• En el nacimiento de mi primogénito
• Impresiones
• Las horas de angustias
• Luz
• Melancolía
• Mi ofrenda a la Patria
• ¡Padre mío!
• Quejas
• Sueños
• Locuras
• Una esperanza
• Pobre niño
• Tristeza

Véxase tamén

Bibliografía

• Alvarez, Julia (2003). Alfaguara, ed. En El Nombre de Salomé (en castelán). p. 410. ISBN 9789505118519.