Estudou o Bacharelato no Instituto da capital provincial entre 1883 e 1888, para ingresar a continuación na Real Academia de San Fernando en Madrid, co número un. O proveito nos estudos artísticos fixo que a Deputación ourensá o pensionase en Roma, cidade á que chegou en 1894. Regresou a Ourense, con estancias en Esgos, dedicándose á pintura paisaxística, vida campesiña e costumes, ademais de pintura histórica e relixiosa dentro das correntes da época. Diversos organismos provinciais, como a Deputación ou o Goberno Civil adquiren obras súas. Regresou a Madrid en 1897. A enfermidade comezouno a minar en 1901, falecendo ao ano seguinte. A súa irmá doou algunhas das súas obras ao Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense.
Estilisticamente Parada Justel sitúase no modernismo, aínda que nalgunhas obras paisaxísticas acusa influencias do impresionismo. Foi discípulo de José Garabal Louzao (en Galicia) e de Ferrán (en Madrid)[1].