Rafael Sánchez Ferlosio

Rafael Sánchez Ferlosio, nado en Roma (Italia) o 4 de decembro de 1927 e finado en Madrid o 1 de abril de 2019, foi un escritor español, Premio Cervantes no 2004 e Premio Nacional das Letras Españolas no 2009. A súa obra máis coñecida é El Jarama (1955), manifestación eminente da estética do realismo.

Rafael Sánchez Ferlosio

Biografía
Nacemento	4 de decembro de 1927 Roma, Italia
Morte	1 de abril de 2019 (91 anos) Madrid, España
Lugar de sepultura	Cemiterio de La Almudena
Educación	Universidade de Madrid - filoloxía hispánica Escola Oficial de Cinema College of San Jose, Villafranca de los Barros (en)
Actividade
Campo de traballo	Lingüística, Política de España, Política exterior dos Estados Unidos de América, televisión, Escrita creativa e profesional, prosa, ensaio e historia
Ocupación	escritor, lingüista, ensaísta, historiador
Xénero artístico	Narración e ensaio
Movemento	Spanish social novel (en) e Xeración de 1950 de Literatura española
Obra
Obras destacables (1956) El Jarama (en)
Familia
Cónxuxe	Carmen Martín Gaite (1953–1970)
Fillos	Marta Sánchez Martín
Pai	Rafael Sánchez Mazas
Irmáns	Miguel Sánchez-Mazas Ferlosio Chicho Sánchez Ferlosio Gabriela Sánchez Ferlosio
Premios
(2015)  Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes (2009)  Premio Nacional das Letras Españolas (2004)  Premio Miguel de Cervantes (1994)  Premio Nacional de Ensaio en España (1983)  Premio Francisco Cerecedo (1957)  Premio da Crítica de narrativa castelá, premiado polo traballo El Jarama (en) (1955)  Premio Nadal, premiado polo traballo El Jarama (en)  premio Mariano de Cavia
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Traxectoria

Fillo do tamén escritor e correspondente do xornal ABC en Roma Rafael Sánchez Mazas (coñecido falanxista cuxo frustrado fusilamento na Guerra Civil española foi novelado por Javier Cercas en Soldados de Salamina), doutorouse en Filosofía e Letras pola Universidade Complutense de Madrid. Neses anos universitarios conformou xunto con outros escritores novos coma Ignacio Aldecoa ou Carmen Martín Gaite (con quen casou no 1954, divorciándose no 1970), a chamada Xeración do 50 ou Xeración dos nenos da guerra, unidos pola amizade e por unha actitude fortemente politizada.

Desenvolveu tamén unha intensa actividade xornalística, colaborando cos xornais Arriba, ABC, El País e Diario 16.

Sempre salientou polas súas posturas críticas, expresadas con toda claridade, en temas sociais e políticos. Opúxose publicamente á guerra do Golfo e a guerra de Iraq e cualificou as celebracións do quinto centenario do descubrimento de América como "indigno festival".

O 1 de abril de 2019 faleceu en Madrid aos 91 anos de idade.

Obras

• Industrias y andanzas de Alfanhuí (1951).
• El Jarama (1955). Premio Nadal. Premio da Crítica.
• Y el corazón caliente (1961).
• Dientes, pólvora, febrero (1961).
• Las semanas del jardín (1974).
• Mientras no cambien los dioses, nada ha cambiado (1986).
• El testimonio de Yarfoz (1986).
• Campo de Marte (1986).
• La homilía del ratón (1986).
• Vendrán más años malos y nos harán más ciegos (1993). Premio Nacional de Ensaio. Premio Ciudad de Barcelona.
• Esas Yndias equivocadas y malditas (1994).
• El alma y la vergüenza (2000).
• La hija de la guerra y la madre de la patria (2002).
• Non Olet (2003).
• El Geco (2005).
• Glosas castellanas y otros ensayos (2005).
• Sobre la guerra (2007).
• God & Gun. Apuntes de polemología (2008).
• Guapo y sus isótopos (2009).
• Campo de retamas (2015).

Véxase tamén

Bibliografía

• Lázaro, F. e Tusón, V. (1982). Literatura española. Ed. Anaya.

Ligazóns externas

• Biografías y vidas