Philip Warren Anderson

físico estadounidense
(Redirección desde «Philip W. Anderson»)

Philip Warren Anderson, nado en Indianápolis (Indiana) o 13 de decembro de 1923 e finado o 29 de marzo de 2020, foi un físico e profesor universitario estadounidense, galardoado co Premio Nobel de Física en 1977.

Infotaula de personaPhilip Warren Anderson

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(en) Philip Warren Anderson Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento13 de decembro de 1923 Editar o valor em Wikidata
Indianapolis, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Morte29 de marzo de 2020 Editar o valor em Wikidata (96 anos)
Princeton, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério de Princeton (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
RelixiónAteísmo Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Harvard
University Laboratory High School (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Director de teseJohn Hasbrouck van Vleck Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballofísica
Ocupaciónfísico , físico teórico , profesor universitario , escritor Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Princeton (1975–)
Universidade de Cambridge (1967–1975)
Santa Fe Institute (pt) Traducir
Bell Labs (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
Obra
DoutorandoDuncan Haldane, Piers Coleman (en) Traducir, Daniel L. Stein (pt) Traducir, Ted Hsu (en) Traducir, Mark N. Kvale (en) Traducir, Wuwell W. Liao (en) Traducir e Gerald Tesauro (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina webprinceton.edu… Editar o valor em Wikidata
Find a Grave: 208716208 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

En 1940 licenciouse en física na University Laboratory High School de Urbana. Posteriormente ingresou na Universidade Harvard para ampliar estudos baixo a dirección de John Hasbrouck van Vleck.

Entre 1967 e 1975 foi profesor universitario na Universidade de Cambridge, e desde 1984 foi profesor na Universidade de Princeton.

Investigacións científicas editar

Entre 1949 e 1984 entrou a formar parte dos Laboratorios Bell de Nova Jersey onde vai traballar, xunto a William Bradford Shockley e John Bardeen entre outros, ao redor da física da materia condensada e o ferromagnetismo, resonancia magnética, supercondutividade, o estudo dos semicondutores e a efecto Kondo entre outros.

En 1977 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con Nevill Francis Mott e John Hasbrouck van Vleck, polas súas investigacións na estrutura electrónica do magnetismo e os sistemas desordenados, que permitiron o desenvolvemento da conmutación electrónica e dos dispositivos de memoria dos ordenadores.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar