Peter Ryan
Peter B. Ryan, nado en Filadelfia (Pensilvania, Estados Unidos) o 10 de xuño de 1940 e finado en París o 2 de xullo de 1962, foi un piloto de automobilismo canadense. Tivo un breve paso pola Fórmula Un. Participou nun Gran Premio, o Gran Premio dos Estados Unidos de 1961 en Watkins Glen, terminando noveno.[1] Non logrou puntos de campionato.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de xuño de 1940  Filadelfia, Estados Unidos de América |
| Morte | 2 de xullo de 1962 (22 anos) París, Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de Fórmula Un |
| Deporte | automobilismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans |
|
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
Traxectoria
editarEra de Mont-Tremblant, no Quebec. Saltou á fama como esquiador, gañando o campionato de baixada xuvenil da National Ski Association en Mount Rose, Nevada, en 1957. Inmediatamente despois da vitoria de Ryan, os estadounidenses protestaron, porque os canadenses non podían gañar o campionato americano, mais a protesta non foi admitida.[2] As súas perspectivas olímpicas eran tales que xurdiu unha disputa en canto a que país debería representar. Os estadounidenses afirmaron que «naceu nos Estados Unidos como o seu pai, o falecido Joseph P. Ryan e a súa nai».[3] Ryan expresou a súa preferencia polo equipo canadense: "Pero se ben lle gustaría esquiar por Canadá, non lle gostaría perder a súa cidadanía estadounidense".[4] "Un esquiador excepcional, Ryan cambiou ás carreiras de automóbiles en 1959 despois dun accidente de esquí no que rompeu ambas pernas".[5]
O 25 de abril de 1959, Denise McCluggage, escribindo en Competition Press, informou: "Peter Ryan de Mont Tremblant Ryans comprou o vello Porsche 550 de Bernie Vihl, para competir nas carreiras de coches deportivos. Peter aos 19 anos, era un veterano das carreiras de esquí e un experto en descenso". [6] Os éxitos de Ryan viñeron nas carreiras de automóbiles deportivos no Canadá, Estados Unidos e Nassau. O 1 de outubro de 1960, Ryan co-pilotou con Roger Penske un Porsche RS60 para gañar as seis horas do Sundown Grand Prix en Harewood, en Ontario, Canadá. A seguinte semana Ryan participou na carreira de 230 millas da Fórmula Libre en Watkins Glen, Nova York. Na cualificación foi "a sorpresa do día, logrando a quinta posición diante do británico Roy Salvadori". Por diante quedaron Stirling Moss, Jack Brabham, Joakim Bonnier e Olivier Gendebien.[7] Estaba pilotando o Formula Libre special de Bill Sadler, coñecida como "Fórmula Feroz", un dispositivo monopraza con motor traseiro, cando o seu motor explotou na volta 56.
Foi o primeiro vencedor canadense do Gran Premio do Canadá nun Monte Carlo - Climax, disputado en Mosport o 30 de setembro de 1961, cando era unha carreira fóra de campionato.[8] O segundo ese día foi Pedro Rodríguez (Ferrari V12) e o terceiro Stirling Moss (Lotus Monte Carlo). A vitoria en Mosport proporcionoulle unha invitación de Colin Chapman para pilotar un Lotus no Gran Premio dos Estados Unidos de 1961.
Ryan debutou en Le Mans o 23 e 24 de xuño de 1962, asociado con John 'Buck' Fulp, pilotano o #18 NART Ferrari 250 TRI/61. O automóbil completou 150 voltas e 15 horas cando Ryan se estrelou.[9] "O pobre Peter Ryan meteu o seu Ferrari no banco de area en Mulsanne e patinou durante un tempo antes de desistir, ..."[10]
Falecemento
editarA última carreira de Ryan foi na carreira Coupe Internationale des Juniors da Fórmula Júnior en Reims, o 2 de xullo de 1962.[11] "a primeira das eliminatorias, disputouse ás 10 da mañá ao redor dun circuíto case desértico, comezou cunha excelente pelea entre o Ian Walker Lotus de Peter Ryan, o Gemini de Bill Moss, o Brabham de Frank Gardner xunto co Cooper de John Love e o Lotus de Arundell acechando detrás. Esta loita continuou ata a quinta volta, cando os Lotus de Ryan e o Gemini de Bill Moss se tocaron cando saíron da curva rápida a dereita pasando Gueux. Ambos autos saíronse da pista a gran velocidade e quedaron totalmente destruídos, Bill Moss escapou con lesións leves, pero Ryan foi levado ao hospital ferido gravemente.[12] Sucumbiu ás súas feridas nun hospital de París onde foi internado despois do accidente.
Resultados Completos na Fórmula Un
editar(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | Pos. | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1961 | J Wheeler Autosport | Lotus 18/21 | Climax 4 en liña | MON | NED | BEL | FRA | GBR | ALE | ITA | USA 9 |
NC | 0 |
Notas
editar- ↑ Motor Sport, novembro de 1961, Page 938.
- ↑ New York Times, 23 de marzo de 1957, Page 22.
- ↑ New York Times, 10 de febreiro de 1959, Page 42.
- ↑ New York Times, 19 de marzo de 1959, Page 45.
- ↑ The Washington Post, Times Herald, 3 de xullo de 1962, Page A21.
- ↑ Competition Press, Vol.II-No.8 de abril de 25, 1959, Page 3.
- ↑ Los Angeles Times, 9 de outubro de 1960, Page L7.
- ↑ Los Angeles Times, 1 de outubro de 1961, Page G9; Motor Sport, xaneiro de 1962, Page 31.
- ↑ Motor Sport, agosto 1962, Pages 594-595; Automobile Year, No. 10, 1962-1963, Pages 223-230.
- ↑ Road & Track's Competition Press, Vol.9-No.1, 14 de xullo de 1962, Page 4.
- ↑ Motor Sport, agosto de 1962, Page 634.
- ↑ Autocar, 6 de xullo 1962, Page 30.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Peter Ryan  |
Bibliografía
editar- David Charters, D. (2007): Chequered Pasts: Sports Car Racing and Rallying in Canada, 1951-1991, University of Toronto Press, Scholarly Publishing Division.