Pere Ermengol de Rocafort ou Pedro Armengol, nado en La Guarida dels Prats en 1238 e finado o 27 de abril de 1304, foi un mercedario catalán adicado ao rescate de cativos.

Pere Ermengol
Nacemento1238
Lugar de nacementoLa Guàrdia dels Prats
Falecemento27 de abril de 1304
Lugar de falecementoLa Guàrdia dels Prats
SoterradoSant Jaume de la Guàrdia dels Prats
NacionalidadeCoroa de Aragón
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Criado nunha familia nobre, era fillo do barón de Rocafort Arnau de Eermengol. Orfo de nai a unha idade temperá desnvolveu un carácter combativo e altivo que o levou ao asasinato nunha liorta contra unha banda rival nunha cacería.

Convertido nun fuxitvo, dedicouse ao crime e á extorsión polas montañas del Prades e a serra de Montsant. Liscou da persecución das autoridades ata que o seu propio pai foi cunha partida na súa busca. Estreitado o cerco, no medio da pelexa, recoñeceu ao seu proxenitor ao ver que, lonxe de querer matalo, non respondía aos seus golpes. Isto provocoulle unha fonda transformación, Obtido o perdón do rei Xaime I o Conquistador, renunciou todos os bens que por herdanza do pai ían corresponderlle e ingresou na orde dos mercedarios disposto a arriscar a súa vida no rescate de cativos nos reinos inimigos, particularmente en terras do islam.

Así, no reino de Murcia rescatou en 1261, 231 cativos; no reino de Granada en 1262, 202 prisioneiros; e en Alxeria, en 1264, tamén unhas ducias. Para o rescate buscaban esmolas e chegaban a ofrecerse eles mesmos como reféns.

Aforcamento editar

En Bejaïa, Alxeria, no ano 1266, el e Frei Guillerme Florenti atoparon como prisioneiros dezaoito adolescentes cristiáns sen que os cartos recadados das esmolas lles alcancen para o rescate. Pere ofrécese como refén, mentres Guillerme parte para conseguir o que restaba para o pagamento. Como Guillerme se atrasou, Pere foi aforcado. Cando Guillerme foi recuperar o cadáver atopouse con que o seu compañeiro aínda vivía. Os cartos empregáronse para rescatar novos cativos.

Como consecuencia deste episodio, Pere ficou cunha desviación cervical e unha forte dor crónica.

Posteriormente fixo vida contemplativa en Barcelona ata que decidiu retirarse á súa vila natal.

Significación editar

A súa memoria é moi venerada en Cataluña como un santo nacional e a orde mercedaría teno como modelo de virtudes heroicas. Inocencio XI canonizouno en 1688.

As súas reliquias foron moi veneradas ata que o 23 de xullo de 1936 unhas asaltantes guindáronas ao lume. Uns poucos ósos foron rescatados sen calcinar e están gardados nunha urna na igrexa de Santiago da súa vila natal. A súa festa é o 26 de abril.

Ligazóns externas editar