Pedro Claver
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2020.) |
Pedro Claver i Socobano, nado en Verdú o 26 de xuño de 1580 e finado en Cartaxena de Indias o 8 de setembro de 1654, foi un relixioso católico catalán.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de xuño de 1580 Verdú (España) |
| Morte | 8 de setembro de 1654 (74 anos) Cartaxena de Indias (Imperio Español) |
| Causa da morte | Morte natural |
| Lugar de sepultura | Colombia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Imperio Español |
| Relixión | Igrexa católica |
| Educación | Pontificia Universidade Xaveriana |
| Actividade | |
| Ocupación | misioneiro |
| Lingua | Lingua castelá |
| Orde relixiosa | Compañía de Xesús |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 9 de setembro |
  | |
Traxectoria editar
Fillo de labregos cataláns, tivo cinco irmáns dos que só sobreviviron dous. Ingresou na Compañía de Xesús aos 19 anos en Tarragona. Decidiu evanxelizar os territorios recentemente conquistados polos españois en América e embarcou para Nova Granada en 1610. Estudou teoloxía en Bogotá e foi enviado a Cartaxena de Indias onde se ordenou presbítero en 1616.
En América impactoulle enormemente o trato que sufrían os escravos. Por Cartaxena pasaban milleiros de africanos provenientes de Guinea, Angola e o Congo destinados ao tráfico de seres humanos. Dedicouse a coidalos, alimentalos e curalos, ata o punto de asinar sempre coa mesma frase: Ego Petrus Claver, aethiopum semper servus (eu Pere, escravo dos negros para sempre). Nalgúns casos xuntaba cartos para compralos e manumitilos, algo só factibel cos máis febles e inútiles, e convencía avogados para que defendesen os que non tiñan recursos. Como os escravos falaban ducias de linguas diferentes, organizou entre eles intérpretes que acababan sendo catequistas dos compañeiros.
Pere Claver opoñíase aos malos tratos e defendía a dignidade dos escravos, polo que sufriu ameazas dos traficantes, atrancos das autoridades civís e eclesiásticas e o desprezo das damas católicas da sociedade colombiana que se negaban a entrar nas igrexas onde Pere reunía os africanos. Os miles de bautizos chegaron a ser considerados unha auténtica provocación para unha sociedade insensible ante o tráfico de seres humanos. Chegou a bautizar máis de 300.000. Foi acusado de profanar o sacramento e de irreverente. Durmía catro horas diarias e afrontaba en soidade unha tarefa chea de incomprensións e vituperios, ata que a súa saúde crebou ficando paralítico e prostrado.
Tivo sona de santo en vida entre a poboación que ata lle atribuíu varios milagres. Figura discutida pola súa entrega humanitaria, non foi beatificado ata o 16 de xullo de 1850 por Pío IX e canonizado o 15 de xaneiro de 1888 por León XIII, un papa de gran sensibilidade social.
É o patrón de Colombia.