Período de latencia sexual
En psicoloxía e psicanálise, denomínase período de latencia sexual, fase de latencia sexual ou, simplemente, período de latencia, á fase do desenvolvemento libidinal que vai desde os 5 ou 6 anos, idade en que declina a sexualidade infantil, até a puberdade. Caracterízase por unha notábel diminución dos impulsos libidinais.
A teoría psicanalítica sitúa a orixe deste período na debilitación do complexo de Edipo, que sobrevive como consecuencia da incompatibilidade entre as estruturas edipianas e a imadurez biolóxica infantil.
Acompáñase dunha diminución das actividades sexuais e da aparición de sentimentos como o pudor e o noxo, á vez que serve de estímulo para o desenvolvemento das sublimacións e das aspiracións estéticas e morais. As instancias represoras da sociedade reforzan secundariamente o adormecemento da libido, a pesar do cal a súa supresión sempre dista moito de ser absoluta.
O final da fase de latencia vén marcado pola irrupción da puberdade que, co seu correlato de reorganizacións biolóxicas, é a encargada de preparar as bases para o establecemento da sexualidade adulta.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Freud, Sigmund (2001): Ensayos sobre la vida sexual y la teoría de las neurosis. Madrid: Alianza Editorial. ISBN 9788420655512.
- Freud, Sigmund (2004): Sexualidad infantil y neurosis. Madrid: Alianza Editorial. ISBN 9788420656823.
- Freud, Sigmund (2012): Tres ensayos sobre teoría sexual y otros escritos. Madrid: Alianza Editorial. ISBN 9788420608983.
Outros artigos editar