Pequenos Irmáns de Xesús
O Instituto dos Pequenos Irmáns de Xesús (en latín: Institutum Parvolorum Fratrum Iesu) son un instituto relixioso masculino de dereito pontificio:[1] os membros desta congregación engaden ao seu nome as siglas P.F.I. ou P.F.J.
| Instituto dos Pequenos Irmáns de Xesús Institutum Parvolorum Fratrum Iesu | |
|---|---|
 Charles Eugéne de Foucauld (irmán Carlos de Xesús). | |
| Instituto Relixioso da Igrexa católica | |
| Historia | |
| Fundación | 1933 en París, Francia |
| Fundador | René Voillaume e compañeiros |
Historia editar
A congregación é obra de René Voillaume e doutros cinco sacerdotes inspirados polo exemplo de vida de Charles de Foucauld: o 8 de setembro de 1933 recibiron na igrexa de Montmartre (París) o hábito relixioso de mans do cardeal Jean Verdier, e no outubro seguinte se trasladaron a África.[2]
Comezaron a vida en común en Al-Abiud Sidi al-Xaikh, en Alxeria, seguindo a regra elaborada por Charles de Foucauld en 1899, que prevía a clausura e a adoración eucarística: querendo imitar máis fortemente a vida de Foucauld, que tiña asistido sobre todo no material ás poboacións do Sáhara, vivindo en estreito contacto e traballando con eles, abandonaron a interpretación máis ríxida da norma.[2]
O instituto foi erixido como instituto de dereito diocesano por Gustave Nouet, prefecto apostólico de Rardaia, o 19 de marzo de 1936, e recibiu o decretum laudis pontificio o 13 de xuño de 1968.[2] Existe tamén unha rama feminina, a Fraternidade das Pequenas Irmás de Xesús.[3]
Notas editar
- ↑ Annuario Pontificio per l'anno 2007. Roma: Libreria Editrice Vaticana. p. 1506.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bliard, T. (1980). Dizionario degli Istituti di Perfezione VI. pp. 1664–1666.
- ↑ Annuario Pontificio per l'anno 2007. Libreria Editrice Vaticana. p. 1605.