Pancho Gonzales

tenista profesional estadounidense

Ricardo Alonso González, tamén coñecido como Richard Gonzales e habitualmente como Pancho Gonzales, nado nos Ánxeles (California) o 9 de maio de 1928 e finado en Las Vegas (Nevada) o 3 de xullo de 1995, foi un tenista estadounidense de ascendencia mexicana, considerado como un dos máis destacados atletas da historia dese deporte.[1]

Infotaula de personaPancho Gonzales

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Ricardo Alonso González Editar o valor em Wikidata
9 de maio de 1928 Editar o valor em Wikidata
Os Ánxeles, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Morte3 de xullo de 1995 Editar o valor em Wikidata (67 anos)
Las Vegas, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Cancro de estómago Editar o valor em Wikidata)
Lugar de sepulturaCemiterio Palm Memorial Park Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Altura1,88 m Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióntenista (1946–), adestrador de tenis Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1949 Editar o valor em Wikidata - 1974 Editar o valor em Wikidata
Nacionalidade deportivaEstados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Deportetenis Editar o valor em Wikidata
Man de xogodestro Editar o valor em Wikidata
Modalidade Partido de tenis enllaç=enllaç= enllaç= Récord persoal
Tenis individual 129–52 Editar o valor em Wikidata 
Tenis dobres 43–30 Editar o valor em Wikidata
Hall of fame Fitxa HOF Editar o valor em Wikidata
ATP Info ATP Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm0327555 WikiTree: González-8094 Find a Grave: 6534625 Editar o valor em Wikidata

O esplendor da súa carreira logrouno como profesional entre principios da década de 1950 e mediados da década seguinte, nunha época en que os profesionais non podían participar nos torneos de Grand Slam, sendo considerado o profesional número 1 do mundo entre 1952 e 1960. Como afeccionado conquistou dúas veces o Aberto dos Estados Unidos. Trala súa morte, un artigo de Sports Illustrated afirmou: "Se a terra estivese na liña dun partido de tenis, o home que queres que sirva para salvar a humanidade sería Ricardo Alonso Gonzales.[2][3] O comentarista de tenis Bud Collins indicou en 2006: "Se tivese que escoller alguén para que xogase pola miña vida, sería Pancho Gonzales".[4]

Nun famoso partido de 1970 en que o gañador levaba 10 000 dólares, celebrado no Madison Square Garden ante 15000 persoas, Gonzales, que tiña 41 anos, venceu a Rod Laver, nese momento número 3 do mundo.

Torneos de Grand Slam editar

Resultado Ano Campionato Superficie Rival Puntuación
Gañador 1948 United States Open Tennis Championships Herba Eric Sturgess 6–2, 6–3, 14–12
Gañador 1949 United States Open Tennis Championships Herba Ted Schroeder 16–18, 2–6, 6–1, 6–2, 6–4

Notas editar

  1. "Pancho Gonazlez - Top 10 Men's Tennis Players of All Time". Sports Illustrated. Arquivado dende o orixinal o 18 de setembro de 2010. Consultado o 10 de xuño de 2017. 
  2. Orixinal en inglés: "If earth was on the line in a tennis match, the man you want serving to save humankind would be Ricardo Alonso Gonzales."
  3. "Richard “Pancho” Gonzales". International Tennis Hall of Fame. Consultado o 17 de xuño 2017. 
  4. "Top Five Men's Tennis Stars of All Time". NBC Sports. Arquivado dende o orixinal o 15 de outubro de 2006. Consultado o 17 de xuño de 2017. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • The Game, My 40 Years in Tennis (1979), Jack Kramer with Frank Deford (ISBN 0-399-12336-9)
  • The History of Professional Tennis (2003), Joe McCauley
  • Man with a Racket, The Autobiography of Pancho Gonzales, as Told to Cy Rice (1959)
  • Rich Hillway, tennis historian - Q&A with the Aussies
  • The Tennis Book (1981), editado por Michael Bartlett e Bob Gillen (ISBN 0-87795-344-9)
  • The Lone Wolf, por S. L. Price, Sports Illustrated, 26 de xuño de 2002
  • World of Tennis Yearbook 1971 (1971), por John Barrett, Londres
  • Little Pancho (2009) por Caroline Seebohm